Wat houdt je werk als bestuurssecretaris precies in?
‘Je kunt me zien als de linking pin tussen het college van bestuur, de universiteitsraad en de diensten. Tijdens elke cyclus die het college van bestuur met de universiteitsraad ingaat ben ik er om het proces te bewaken. Van zorgen dat de diensten tijdig de agendapunten aanleveren, de interne overleggen, de vragen vanuit de universiteitsraad, de reacties van het college van bestuur geformuleerd door de diensten in de speaking notes, tot uiteindelijk de vergadering der vergaderingen: het openbare overleg tussen Uraad en CvB en alle afspraken en toezeggingen die daarbij komen kijken.’
Wat vind je het leuke aan je baan?
‘Met name het contact. Met beleidsmedewerkers, raadsleden, het meedenken met het college van bestuur als een onderwerp uit de bocht dreigt te vliegen. Ik zeg ook altijd tegen iedereen: vraag me meer dan me lief is. Daarnaast is de afwisseling ook ontzettend fijn. Je gaat natuurlijk elke keer opnieuw een cyclus in – zeven keer per academisch jaar. Maar de samenstelling van mensen verandert, de onderwerpen zijn elke keer anders en de dynamiek maakt het nooit routinewerk. Soms is het een weekje knallen, terwijl ik de andere week de puntjes op de i kan zetten. Vanuit de diensten komt weleens de vraag waarom het altijd zo lang moet duren met die besluitvorming in de Uraad. Maar al die stapjes zijn cruciaal om alles vloeiend te laten verlopen. Dat wil ik graag bewaken. Mijn leidinggevende, Susanne Wichman, noemt me ook weleens de poortwachter.’
Wat deed je hiervoor?
‘Ik had een enigszins vergelijkbare functie bij twee brancheverenigingen in de binnenvaart en binnenhavens. Daarvoor studeerde ik Logistiek & Economie aan Windesheim. Mijn ouders hebben tot pasgeleden altijd op een binnenvaartschip gevaren, dus ik ben op een schippersinternaat opgegroeid. En ik was natuurlijk ook vaak op het schip te vinden. Nee, ik ben niet op het water geboren, maar mijn eerste levensdag heb ik wel degelijk op het schip doorgebracht. En ik ben het water altijd blijven opzoeken. Tijdens mijn studie zat ik bij de studentenroeivereniging Boreas in Zwolle. En sinds ik hier woon, ga ik nog weleens naar de haven in Hengelo aan het Twentekanaal.’
Hoe ben je op de UT verzeild geraakt?
‘Dat komt door mijn man, Dennis. We kennen elkaar al sinds de middelbare school. Toen ik in Zwolle ging studeren, ging hij naar de UT voor een studie werktuigbouwkunde. Vervolgens ging hij werken in Enschede en werkte ik in Rotterdam. Samenwonen deden we voor het eerst in Utrecht – handig halverwege dus. Maar we waren allebei dat forensen zat, zeker toen hij eind 2019 een PhD-positie vond aan de UT. We besloten dat we naar Twente zouden verhuizen en ik hier een baan zou zoeken. Ik zag de vacature voor deze functie vrij laat en wist niet zeker of ik met mijn achtergrond ervoor in aanmerking kwam. Maar binnen een week kreeg ik de baan aangeboden. Daar ging nog wel een avontuur aan vooraf. Om hier te komen voor het sollicitatiegesprek, leende ik een – elektrische – Renault Zoë van vrienden. Door de beperkte actieradius moest ik de auto al in Apeldoorn opladen. Maar eind goed, al goed. Ik zocht mijn droombaan en heb die gevonden.’
Wat doe je graag buiten je werk om?
‘Bakken! Ik heb een paar maanden geleden, voor de laatste Uraadsvergadering van het afgelopen academisch jaar, een hele sweet table gemaakt. Bakken doe ik trouwens alleen als ik het kan slijten aan anderen. Anders groeien Dennis en ik allebei dicht, haha. Nee, deelname aan Heel Holland Bakt zou niets voor mij zijn, met die tijdsdruk. Hoe langer je bezig bent, hoe meer liefde je erin stopt.
Verder doe ik aan aquarobics en ben ik op dit moment druk met borduren, maar dan wel met een doel: voor vrienden die een kleine op komst hebben. Mijn tante heeft hetzelfde ooit voor mij gedaan – zo’n borduurwerk is iets dat je nooit weggooit. Het is wel een hobby die snel uit de hand loopt. Ik heb net een project erop zitten – een Sesamstraat-groeimeter – waar zo’n 200 uur in zat. Maar ik vind het heerlijk om te doen; systematisch en geordend te werk gaan. En je bent lekker met je handen bezig en niet met je hoofd.’
Heb je nog tijd voor andere dingen?
‘Dat valt tegen, haha. Tijdens het borduren kijk ik eigenlijk alleen maar naar NPO 1, 2 en 3. Natuurlijk Heel Holland Bakt, of We zijn er Bijna!. Mijn man plaagt me weleens met de aanschaf van een seniorenpas. Maar ik ben dol op zulke kneutertelevisie.’
Ben je een wijn- of bierdrinker?
‘Geen van beide, haha. Heel af en toe een gin-tonic. En op het werk vaak thee of water, want ik vind koffie niet te drinken. Nee, dan veel liever warme chocolademelk, daar kun je me altijd wel wakker voor maken. Ik heb dat eens hartje zomer besteld, op een terras in Frankrijk. Je had de blik van de ober moeten zien…’
Tot slot, wat staat nog op je bucketlist?
‘Kamperen in Slovenië! Dat staat al zes jaar op onze bucketlist, maar we hadden eerder geen auto. En de laatste jaren, toen we wel een auto hadden, werd het niet wat vanwege de coronacrisis. Dit jaar leek het dan eindelijk zo ver te zijn, maar in het hoogseizoen zaten alle campings al vol. Maar goed, ik heb goede hoop dat we in 2023 Slovenië eindelijk van ons lijstje kunnen afvinken.’
