Had ze het zien aankomen? ‘Absoluut niet,’ zegt ze met een wrange glimlach. Extra pijnlijk is dat ze in de weken voorafgaand aan dat moment nog meedacht over manieren om de gevolgen van de reorganisatie voor studenten te verzachten, zonder te weten dat haar eigen baan op de tocht stond. ‘Eerlijk gezegd ben ik er nog steeds beduusd van.’
Rampscenario
Net als Paulo Raposo en nog tientallen andere collega’s kreeg ze vorige week maandag een telefoontje met het verzoek om zich bij de decaan te melden. Daar hoorde ze dat haar functie kwam te vervallen. Ze vergelijkt haar emoties met de gevoelens die mensen vaak beschrijven tijdens rampen. ‘Eerst is er de schok, het ongeloof: ‘Wat overkomt me nu?’ Daarna zakt dat langzaam in. Ik zit nog in die eerste fase.’
De dagen daarna stonden voor haar volledig in het teken van gesprekken met haar promovendi en masterstudenten, die allemaal in verschillende fasen van hun onderzoek zitten, om samen te kijken hoe ze verder kunnen.
Vernieuwing van de masteropleidingen
Als opleidingsdirecteur werkte Blanford de afgelopen drie jaar aan het vernieuwen van het masterportfolio, dat afgelopen september officieel van start ging. ‘Het was het resultaat van veel hard werk om de interne structuren van de faculteit goed te leren kennen en plannen te maken om het onderwijs te verbeteren. We integreerden vakken in vier specialisaties, ironisch genoeg dezelfde vier die nu de nieuwe departementen vormen. We wisten extra financiering los te krijgen om de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren. Dat leidde tot drie publicaties waarin nieuwe standaarden en methodes worden beschreven, waaronder een vijfstappenplan om daar te komen.’
Mes in de rug
Na al dat werk voelt het besluit om haar te ontslaan voor Blanford als een mes in de rug. ‘Maar ik vertrek met opgeheven hoofd, wetend wat ik heb neergezet. Als eerste hoogleraar met een nadruk op onderwijs én met de opbouw van Geo Health, waar we tijdens mijn tijd hier meer dan vijftig artikelen over publiceerden. Daar ben ik echt trots op. We hebben een sterke basis gelegd om op voort te bouwen.’
Volgens de mededeling is haar positie, samen met de pas opgerichte Geo Health-onderzoeksgroep, opgeheven omdat deze niet langer in het profiel van de faculteit zou passen. ‘Daar ben ik het eerlijk gezegd niet helemaal mee eens.’ Ze weet nog niet of ze het besluit formeel gaat aanvechten. ‘Ik wil eerst alle feiten op een rij hebben.’
Onzekerheid
Vijf jaar geleden vertelde Blanford aan U-Today dat ze over de hele wereld heeft gewoond, van Suriname tot Bangladesh. Betekent dat dat ze niet zo gehecht is aan één plek en verhuizen haar minder raakt? ‘Dat zou je denken, maar ons gezin had hier juist onze plek gevonden. Nu ik tijd heb, wil ik Nederlands gaan leren. Voor mijn dochters is het het lastigst: de jongste zit in haar eindexamenjaar van de middelbare school, de oudste is net begonnen aan de universiteit.’
Nieuwe mogelijkheden
In deze onzekere tijd overweegt Blanford een open sollicitatie te plaatsen op LinkedIn. De steun van vrienden, collega’s, studenten en familie doet haar goed. ‘Mijn zus stuurt me voortdurend vacatures door, heel lief, maar ik weet nog niet wat de volgende stap is of waar die zal zijn.’ Ze waardeert de hulp van HR, al noemt ze die ‘meer procedureel dan persoonlijk of toekomstgericht’.
Ze wil graag praten met hoogleraar Kerensa Broersen van TNW, die eerder dit jaar een soortgelijke situatie meemaakte en na een succesvol bezwaar terugkeerde bij de UT. ‘Maar zelfs als het me lukt om hier te blijven, moet ik toegeven dat het vertrouwen behoorlijk is geschaad. We zullen zien wat de toekomst brengt.’
