Een digitaal ‘rad van fortuin’ moest beslissen over welke onderwerpen kort gediscussieerd kon worden. De circa zestig studenten bleken echter meer macht te hebben dan het virtuele rad. De discussie richtte zich grotendeels op twee punten: het ‘je-haalt-alles-of-niets-principe’ en de toets- en werkdruk.
‘Alles-of-niks-modules’
Al snel kwamen de studiepunten aan bod. Brinksma legde uit dat het Twents Onderwijs Model (TOM) voor meer samenhang tussen de verschillende onderdelen wil zorgen en dat de druk van nul of vijftien studiepunten deze samenhang moet stimuleren. Studenten lieten echter weten het absurd te vinden een volledige module opnieuw te moeten doen, wanneer een klein onderdeel niet wordt gehaald.
Brinksma: ‘Ja, dat willen wij ook niet. De vijftien studiepunten mogen iemand niet worden ontnomen wanneer er op een klein punt onvoldoende wordt gescoord. Er is veel aandacht voor om dit te verbeteren, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.’
Brinksma wist de lachers op zijn hand te krijgen door te beweren dat de ‘alles-of-niets-regel’ niet om economische redenen is ingevoerd.
Werkdruk
De studenten klaagden ook veel over de enorme hoeveelheid toetsen en opdrachten. ‘Alles moet op hetzelfde moment. Het gaat niet meer om de kwaliteit, het gaat om de resultaten. We moesten overhaast door het materiaal.’
Ook hierop antwoordde Brinksma dat hij zich bewust is van het probleem, dat hij het een heel belangrijk punt vindt en er veel aandacht aan schenkt. ‘De enorme hoeveelheid beoordelingsmomenten hoort niet bij het TOM. Het wordt vooral gedaan uit onzekerheid, om te kijken of studenten wel op de goede weg zitten.’
Het spijt mij
Rode lijn in het debat was dat de problemen bekend zijn en serieus worden genomen, dat er al veel dingen zijn verbeterd en dat er nog veel meer moet worden verbeterd. Concrete aanpassingen aan TOM kon Brinksma niet noemen. Met ‘het spijt mij, het is niet perfect’, sloot de rector de bijeenkomst af.
