Bockarjova bekijkt haar ontslagnominatie nuchter: ‘Nee, ik ben niet boos of bitter. Natuurlijk wel geschrokken en teleurgesteld. En het zet aan tot reflectie. Ik geloof echt dat het decanaat het niet goed ziet. Misschien is mijn eigen fout geweest dat ik te onzichtbaar was. Ik ben niet zo van het posten op LinkedIn of met mijn resultaten pronken. Er was gekeken naar de output in de systemen; maar titels van artikelen, presentaties en colleges zeggen niet zoveel over inhoud. Daarnaast zijn er nog veel lopende ideeën, de output daarop komt nog.’
Maatschappelijk relevant
Wat ze dan precies doet? ‘Het komt erop neer dat ik de maatschappelijke impact van projecten onderbouw met economische argumenten en die te koppelen zijn aan GIS-data. Mijn onderzoek biedt inzicht in maatschappelijk draagvlak voor veel van ITC’s activiteiten. Ik leer studenten om hun kennis en vaardigheden van GIS-systemen (Geografische Informatiesystemen, red.) te koppelen aan socio-economische argumentatie, zodat ze de maatschappelijke impact van hun analyses kunnen vertalen naar de niet-academische buitenwereld.’ Ze begeleidt inmiddels meerdere masterstudenten die specifiek haar richting kozen en ze lobbyt voor samenwerkingen binnen dit thema. ‘We koppelen economische waarde aan sociale impact van duurzaamheid. Ik denk dat het een belangrijke strategische pijler voor de faculteit is,’ klinkt het vastberaden.
Thuis in Nederland
Bockarjova spreekt perfect Nederlands. Logisch, de van oorsprong Letse woont al twintig jaar hier, sinds kort zelfs in Enschede, met man en drie kinderen. ‘Hier voel ik me thuis.’ Haar stabiele thuissituatie geeft haar de rust en ruime om zich te richten op de komende periode. ‘Dat gaat niet leuk zijn, denk ik.’ Ze kwam van de universiteit van Letland in Riga naar Nederland om zich bezig te houden met economische gevolgen van grootschalige rampen, zoals overstromingen in Nederland. ‘Het onderzoek hier lag op een veel hoger niveau dan in de Baltische landen, zeker kort na het uiteenvallen van de Sovjetunie.’ Ze belandde voor haar promotie op de UT, maar bekleedde daarna verschillende tijdelijke functies bij universiteiten door het land.
‘Dit is mijn ding’
Vijf jaar gelden kreeg ze de kans om als Assistant Professor voor Land and Urban Economics binnen de afdeling Urban and Regional Planning and Geo-information Management een eigen onderzoekslijn op te zetten. ‘Toen ik vanuit Letland naar Nederland kwam had ik nog nauwelijks een idee wat ik wilde. Daarom ook die zoektocht langs functies bij de andere universiteiten. Maar toen ik de positie van wijlen Anne van der Veer overnam vielen de puzzelstukjes op hun plek. Dit is precies wat ik wil. Het koppelt klimaatverandering, stedelijke ontwikkeling, natuur en natuurrampen aan maatschappelijke impact. Dat is mijn ding.’
‘Zonde van de tijd’
Haar nieuw gevonden richting begon net zijn vruchten af te werpen. ‘Ik zat in een goede flow. Ontwikkelde veel onderwijsonderdelen en projecten bijvoorbeeld binnen ECIU en leidde een HORIZON-voorstel. De eerste resultaten zijn al binnen. Daarom komt dit nu ook zo ongelegen. Het voelt als oponthoud. Ik wil eigenlijk door, ben nu ook gewoon nog aanwezig in Langezijds, maar het maakt alles onzeker. Bijvoorbeeld uitnodigingen voor conferenties volgend jaar, daar kan ik gewoon geen antwoord op geven nu.’ Wat haar het meest dwars zit naast de onzekerheid is de hoeveelheid energie die het aanvechten gaat kosten. ‘Ik bouw liever aan de toekomst. Dit is echt zonde van de tijd.'
Ze staat er zakelijk in: ‘Ik ben nog niet ontslagen, maar ’ermee bedreigd’. Dat is een wezenlijk verschil. Ik wil de komende tijd dus rustig alles op een rij zetten om te laten zien waarom ik vind dat mijn expertise wel degelijk relevant en onmisbaar binnen de faculteit is, en past in het hart van de strategische visie van ITC.’
