Obstacle Course Racing. Het is een sport die bij weinigen een belletje doet rinkelen, zelfs niet bij fervente sportliefhebbers. Dat gold voor Lagrand (spreek uit op z’n Frans, red.) ook in zijn tienerjaren. De sport komt dan ietwat toevallig op zijn pad. De inwoner van Bilthoven voetbalt al jarenlang, maar is geen natuurtalent. Ook neemt het spelplezier langzamerhand af. ‘Ik keek op YouTube veel naar calisthenicsfilmpjes (krachttraining waarbij gebruik wordt gemaakt van het eigen lichaamsgewicht, red.). Dat vond ik heel tof. Ik hing in de achtertuin een rekstok op en die oefeningen combineerde ik met hardlopen, maar mijn ouders wilden dat ik aan verenigingssport bleef doen.’
De tiener strijkt neer bij survivalgroep Hang-On, waar hij voor het eerst in aanraking komt met Obstacle Course Racing. Een dan gloednieuwe sport die iets weg heeft van survivalrun. Het verschil? De lengte van de hindernissen. Die zijn bij Obstacle Course explosiever en korter, maximaal een paar meter. ‘Het aandeel hardlopen is groter dan bij de survivalrun en dat is in mijn voordeel.’
'Ik verslijt heel wat schoenen per jaar en reizen naar wedstrijden is niet goedkoop'
Na een paar sessies weet zijn trainer Erik de Heer genoeg: Lagrand heeft talent. Vooral door zijn grote hardloopvermogen. Het aantal trainingen per week schroeft hij in flink tempo op, inmiddels tot zo’n tien sessies per week. ‘Vanaf 5 vwo kreeg ik wat vrijstellingen, voor gym bijvoorbeeld. Ik wilde verder in deze sport en overwoog om nog niet te gaan studeren. Ik was in de jeugdklasse twee jaar op rij de beste van de wereld en wilde dat blijven.’
(Tekst gaat verder onder de foto.)
Ondanks de successen in de sport komt Lagrand in 2020 voor het eerst voor lastige keuzes te staan. Hij verdient niet zoals bijvoorbeeld even oude voetballers of tennissers (enorme) bedragen. Sterker nog: de sport kost hem veel geld. ‘Ik verslijt heel wat schoenen per jaar en reizen naar wedstrijden is niet goedkoop. Ik krijg lang niet alles vergoed.’
Dorpse karakter
Omdat Lagrand weet dat hij niet kan leven van de sport – en dat ook niet gaat gebeuren – kiest hij voor een studie bedrijfskunde. Waar, dat weet hij nog niet. ‘Maar Groningen, Maastricht en Enschede zouden het sowieso niet worden. Ik wilde in het weekend blijven sporten in Driebergen, dus dat zou qua afstanden niet handig zijn.’ De open dag, het campusgevoel en het dorpse karakter van Enschede verleiden Lagrand toch naar het oosten van het land. ‘Achteraf de perfecte keuze. De studie ging me heel goed af en ik kon overal flexibel mee omgaan, ook door mijn topsportstatus, al had ik de privileges daarvan zelden nodig. Het lastigste deel was misschien wel het hospiteren.’
'Rust is heel belangrijk voor mij, veel gefeest past niet in mijn leven'
Lagrand treft namelijk veel gezellige huizen aan tijdens het hospiteren, met kratten bieren hoog opgestapeld tegen de muren en een opendeurenbeleid, maar dat is precies wat hij niet zoekt. ‘Rust is heel belangrijk voor mij, veel gefeest past niet in mijn leven. Gelukkig vond ik een kamer in een gewone woonwijk bij Het Diekman waar het over het algemeen rustig is.’
Saoedi-Arabië
In maart nog reisde Lagrand met enkele teamgenoten naar de Verenigde Arabische Emiraten en naar Saoedi-Arabië voor enkele trainingen in de woestijn, maar ook voor een wedstrijd, die hij won met zijn team. Dat leverde Lagrand een flink bedrag aan prijzengeld op, waarmee hij sportjaar 2024 financieel kan dekken. ‘Zeer welkom, ook al was het evenement in Saoedi-Arabië een vorm van sportswashing (het gebruik van sport door individuen of overheden met als doel om een slechte reputatie op te poetsen, red.). We twijfelden vooraf of we dat moesten doen, maar kozen om toch te gaan. Als toerist wilde ik sowieso een keer naar het land.’
'Om geld te verdienen moet je een soort halve influencer zijn en veel aandacht op je vestigen'
In juni verschijnt Lagrand op het EK in de Italiaanse Dolomieten, eind augustus op het WK in het regenwoud van Costa Rica. ‘Aan beide wedstrijden doe ik mee en dat is niet goedkoop. Geld verdienen in deze sport kan, maar dan moet je niet alleen steengoed zijn, maar ook een soort halve influencer zijn en veel aandacht op je vestigen. Niet per se mijn ding. Sponsoring vinden is lastig, omdat de sport niet veel wordt uitgezonden op televisie, terwijl het eigenlijk een spectaculaire televisiesport is. Na mijn studie ga ik een flexibele baan zoeken voor twintig uur in de week, zodat ik mezelf kan onderhouden, maar de sport wel op plek één kan houden.’
Focus verleggen
De student werkt momenteel toe naar de wedstrijden in de zomer, waar hij wil laten zien dat hij de beste van Europa en van de wereld is. Maar wat houdt hem buiten het EK en WK gemotiveerd om voor het maximale te gaan? Obstacle Course Racing is immers geen olympische sport, die om de vier jaar in de spotlights staat. ‘Ik wil uiteraard mijn titels verdedigen, maar vooral het maximale uit mezelf halen. Dat doe ik door de focus te verleggen. Wedstrijden zijn niet alleen op straat, maar ook op zand, in het bos of in de bergen. Daardoor zijn mijn trainingen heel gevarieerd. Ik doe wekelijks aan minimaal vijf sporten – een groot deel op de campus – en zo houd ik het leuk.’
Lagrand hoopt niet alleen dat hij zichzelf blijft ontwikkelen, hij hoopt ook dat de sport stappen blijft maken. ‘In de moderne pentatlon van de Spelen van 2028 zit een gedeelte Obstacle Course. Dat is een mooie stap in de goede richting. De wereldbond moet nog stappen maken en er is geduld voor nodig, maar wie weet staat de sport ooit op de planning van de Olympische Spelen. Aan mij de taak om tot die tijd op hoog niveau te blijven presteren.’
Lagrand (tweede van rechts) tijdens de Tough Mudder Infinity van Al`-Ula (Saoedi-Arabië).
