Wie het jaarplan 2025 leest, kan een lichte wanhoop over de extreme snoei in het budget en manuren niet ontgaan: ‘Wat overblijft is een team dat bestaat uit een beleidsadviseur (26u), externe communicatieondersteuning (waar gerechtvaardigd) en een secretaris die de rol van projectleider waarneemt voor een paar uur per week (10u). Hierdoor blijft net iets minder dan 1fte over om het duurzaamheidsprogramma draaiende te houden, de milieulicentie te beheren en om over alles te communiceren.’ Beleidsadviseur Birgit Dragtstra van het SEE-team blijft desondanks positief: ‘We gaan er vanuit dat dit tijdelijk is.’
Keuzes
En dat terwijl de doelen onveranderd ambitieus blijven: een CO2-neutrale, gasvrije en afvalloze campus tegen 2030. Dragtstra: ‘We moeten dus keuzes maken in wat we nog wél oppakken.’
Ze richt zich vooral op de dingen die haalbaar zijn met de beperkte middelen die ze heeft. ‘We kijken eerst naar onze wettelijke verplichtingen. Bijvoorbeeld het naleven van de voorwaarden die bij de milieuvergunning van de UT horen. Gelukkig zijn veel collega’s uit zichzelf al met het duurzaamheid bezig, dat is fijn om te merken.’
Daarnaast ligt het accent nu op adviseren en aanjagen, in plaats van zelf uitvoeren. Ook de switch naar een andere afvalverwerker zorgde voor een beetje verlichting van de werkdruk: ‘Zij hebben zelf mensen in dienst die projecten rondom afvalverwerking voor ons beheren. Dat scheelt ons weer tijd.’
Communicatie
In SEE’s Jaarplan voor 2025 staat dat communicatie essentieel is om te zorgen dat duurzaamheid een breed gedragen issue blijft binnen de organisatie. Toch is er vanuit Marketing & Communicatie nog geen medewerker voor aangewezen, meldt het rapport. Dus probeert Dragtstra zoveel mogelijk zelf te doen. Als voorbeeld noemt ze een visualisatie van de impact die bepaalde broodjes in de kantine hebben op het milieu of een verduidelijking over afval scheiden bij de afvalbakken op de campus. ‘We hebben gemerkt dat studenten daar andere keuzes door zijn gaan maken.’
Strippenkaart
Voor een blogreeks over duurzaamheid en biodiversiteit is een oud-medewerker nu als freelancer in de arm genomen volgens een strippenkaartsyteem. ‘Die kunnen we voor veertig uur per jaar inzetten.’ Deze freelancer interviewt eens per maand biodiversiteitsexperts over hun werk op de UT en zet die om in verhalen voor op de UT-website.
SustainaBul
Wellicht tekenend voor de afgenomen mankracht is de score van dit jaar op de SustainaBul-lijst, een ranglijst van het studentennetwerk Studenten Voor Morgen die hoger onderwijsinstellingen beoordeelt op hoe ze met het onderwerp omgaan. Vorig jaar scoorde de UT nog een nette 13e plaats. Dit jaar eindigde Twente als 33e onderaan. Dragtstra: ‘Dat is jammer, maar verklaarbaar. Die beoordeling bestaat uit twee delen: eerst doet een studentenpanel een eigen onderzoek op onze website en daarna vragen ze of de UT ontbrekende informatie kan aanreiken. Dat tweede hebben we dit jaar bewust niet opgepakt vanwege onze teamwijziging. Gelukkig zegt een externe beoordeling niets over hoe we daadwerkelijk bezig zijn met duurzaamheid.’
Dat het er allemaal niet makkelijker op wordt, beaamt Dragtstra. ‘Maar ik blijf hopen dat dit iets tijdelijks is en dat we, zodra de UT weer wat ademruimte heeft, het programma verder kunnen uitbreiden.’
