'Eén voorbeeld zegt meer dan duizend woorden', sprak Wolffensperger en hij toonde het kaartje dat op de basisschool bij de aardrijkskundeles wordt gebruikt: 'De Sovjet-Unie, de DDR en Joegoslavië! Weet u hoe oud dit kaartje is?'
Eén voorbeeld zegt meer dan duizend woorden. Mijn vriendin geeft les op een basisschool. Iedere dag begint ze het onderwijs met een bespreking van het laatste nieuws. Kinderen hebben krantenknipsels meegenomen, of vertellen wat ze op het journaal hebben gezien. Samen zoeken ze uit waar precies het voorval zich afspeelt. Waar in België ligt Hasselt en hoe moet je vanaf daar vliegen om in Sittard neer te storten? Groningen krijgt een plek op de kaart door een literfles jenever, hetgeen dan meteen aanleiding is voor een discussie over de gevaren van alcohol. De oplettende leerling kan zich deze les nog herinneren van de dood van Diana.
Oost-Europa komt ook vaak ter sprake. De kinderen volgen de ontwikkelingen aldaar op de voet. Iedere keer als er weer een land bij komt pakken ze hun viltstiften en tekenen ze het in op hun kaartje. Daar leren ze meer van dan wanneer Wolters-Noordhoff het voor ze doet. Zaïre hebben ze ook allemaal eigenhandig omgedoopt in Congo. De kinderen op de basisschool leren dat de wereld geen statische opsomming van landsnamen is, maar een levende omgeving die voortdurend verandert. En die verandering, daar zijn zij getuige en deel van.
Eén voorbeeld zegt meer dan duizend woorden. Ik heb altijd gedacht dat D66 een partij van verandering is, een partij die het bestuur, de wetgeving wil laten meebewegen met de tijd. Maar nu ze aan de macht is, blijkt telkens weer dat de partij helemaal niet open staat voor voortschrijdende veranderingen. Ze wil een eenmalige aanpassing naar haar ideaalbeeld, een beeld dat voornamelijk in de jaren zestig is gevormd, om het per nu tot in lengte van dagen zo te houden. Een lange-termijnvisie, noemt Wolffensperger dit. Hier ligt Kirgizië, het heeft 4,8 miljoen inwoners, en zo zal het altijd blijven.
Eén voorbeeld zegt meer dan duizend woorden. De kleine Fatima steekt hevig onder de indruk haar vingertje omhoog. 'Juffrouw, er was een man op de teevee en die had helemaal niets op z'n kaartje getekend. Heeft die man niet goed opgelet op school? Heeft hij gespijbeld? Of is hij heel lang ziek geweest?' Mijn vriendin legt uit dat die meneer al heel oud is en dat oude mensen altijd moeite hebben met veranderingen. En dan begrijpt Fatima het weer. Haar vader kan ook zo vreselijk ouderwets zijn, maar Fatima is vastbesloten zich daar niets van aan te trekken.
