1972: UT-band Jan Akku en de Pechlampen ziet het levenslicht

| Stan Waning

In ‘Terug naar het jaar…’ laten we vervlogen campustijden herleven aan de hand van opmerkelijke verhalen. In deze tiende aflevering gaan we met de UT-alumni elektrotechniek én muzikanten Jack van der Kamp (71) en Dees Talma (72) terug naar 1972. De leden van de bijzondere band ‘Jan Akku en de Pechlampen’ beginnen dan als huisband van de Vestingbar.

Jan Akku en de Pechlampen in Spanje.

Van der Kamp en Talma wisten toen al – begin jaren zeventig - niet goed hoe ze hun band het beste konden omschrijven. Nu, vijftig jaar later, twijfelen ze nog steeds over een juiste omschrijving. Talma: ‘Ik denk dat een ‘feestlawaaigezelschap’ het beste omschrijft wat we doen.’ Van der Kamp: ‘Eens, dat vat ons werk goed samen. We zijn eigenlijk een rock ’n rollband, maar maken ook jazzmuziek en doen vooral wat we zelf leuk vinden.’

Het duo heeft een bijzonder weekend achter de rug. Na jaren kwam een deel van Jan Akku en de Pechlampen op zondag 19 juni weer eens samen om te spelen op Buitenkunstig Gorsell. Van der Kamp en Talma, beide afgestudeerd in de elektrotechniek, waren van de partij. Eerstgenoemde: ‘We hopen nog heel lang door te spelen. We kunnen het niet laten. We zitten ook allemaal nog bij één of twee andere bands.’

Bastille

Hoe is het allemaal zo begonnen? In 1968 kwam een groep studenten op de THT steeds vaker samen om muziek te maken. Dat gebeurde in verschillende samenstellingen. Op een gegeven moment telde de band zelfs vijftien leden. Dat zorgde ervoor dat Jan Akku en de Pechlampen regelmatig op hetzelfde moment op twee verschillende plekken speelde. De naam volgde in 1972, op een carnavalsfeest in de Bastille. Talma, gitarist, zanger en inwoner van Texel, over de naam van de band: ‘Het waarom van de naam weet niemand eigenlijk. Niemand van ons kent Jan Akku in ieder geval en dat maakt ons de pechlampen’, luidt de cryptische omschrijving.

Zo vertaalde het gezelschap 'In a Mellow Tone' van Duke Ellington naar 'In de magnetron trekt alles krom' en werd 'The Girl from Ipanema' vertaald naar 'De Gulp van Peter Ypma'.

De band komt in de beginjaren van de UT zeker één keer per maand samen en ontwikkelt zich tot de vaste huisband van de Vestingbar. Ook na de studie komen ze nog regelmatig samen om te spelen. Zoveel jaren muziek zorgen voor talloze anekdotes. ‘Ik herinner me dat we ooit eens speelden tijdens Koninginnedag op een bomvol Leidseplein. Daar stond 100.000 man om ons heen. Die mensen konden geen kant op en moest verplicht naar ons luisteren’, weet Talma nog. Drummer Van de Kamp: ‘Dat was prachtig. Tot dat iemand opeens met een blad bier voor de hele band langskwam. Toen stond op drie personen na iedereen van ons op voor een biertje. Dat vat de band aardig samen.’ 

De UT rond 1970 voelde voor de band als een klein dorp. Talma weet nog dat iedereen elkaar kende. ‘En iedereen woonde op de campus. Van de 300 nieuwe studenten waren er drie vrouw. Hele andere tijden en veel kleiner dan nu. Ik had collegekaart nummer 1342, dat weet ik gewoon nog.’

The Girl from Ipanema

De band speelde door de jaren heen van alles, voornamelijk in het Engels. Regelmatig met eigen unieke teksten. Zo vertaalde het gezelschap In a Mellow Tone van Duke Ellington naar In de magnetron trekt alles krom en werd The Girl from Ipanema vertaald naar De Gulp van Peter Ypma. Van der Kamp: ‘Maar we maakten ook kindernummers, met teksten van Annie M.G. Schmidt op muziek van VOF de Kunst.’

De liefhebbers gingen zelfs op tournee, naar Duitsland. Onder de naam Johann Lichtmachine Und Die Pannelampen. Talma: ‘En één keer mochten we als Juan Batería I Sus Lamparas d’Avería optreden op een bruiloft in Spanje. Dat was met afstand ons slechtste optreden ooit. Dat leek hélemaal nergens op. En daar reden we dan ruim 2.000 kilometer voor. De akoestiek in die ruimte was vreselijk, misschien nog wel slechter dan de Vestingbar. Dat is ook een akoestisch hondenhok. We hebben al honderd keer gezegd dat we daar niet meer terugkomen, maar elk lustrum staan we er weer. Hopelijk het komende ook weer.’

Onder de naam Jan Akku aan Tafel konden inwoners van Gorssel en omstreken gisteren luisteren naar muziek van de THT-band, die op straat rond een grote tafel zat. Net als vijftig jaar geleden speelden de mannen lange nummers. Van der Kamp: ‘Daar houden wij van, minutenlange nummers. Dat was in onze begintijd overigens heel normaal, maar het wordt niet altijd gewaardeerd. Op mijn eigen bruiloft bijvoorbeeld mocht ik maar drie nummers spelen. Daar hield ik me keurig aan, maar toen waren we wel ruim een uur verder.’

Voor geïnteresseerden die gisteren niet aanwezig waren in Gorssel: Jan Akku en de Pechlampen belooft niks, maar hoopt in september 2024 weer aanwezig te zijn met het lustrum van de Vestingbar. ‘Die terugkeer blijft altijd bijzonder’, besluit Van der Kamp.

Een deel van de band zondag 19 juni in Gorssel.

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.