Wat doe je precies als onderwijskundig adviseur?
'Ik werk bij het Centre for Expertise in Learning & Teaching, kortweg CELT. Vier dagen per week ben ik gedetacheerd bij de faculteit BMS. Tijdens deze dagen ondersteun ik docenten en opleidingen bij de kwaliteit en innovatie van hun onderwijs – en help ik ze bijvoorbeeld ook bij het verwerven van onderwijsbeurzen. De andere dag van de week werk ik voor CELT aan centrale projecten. Tijdens deze dag ben ik trainer in het Senior Kwalificatie Onderwijs-traject, waarbij ik workshops geef over methodologie voor zogeheten evidence-informed onderwijsinnovatie. Daarnaast maak ik deel uit van het expertiseteam op het gebied van kunstmatige intelligentie, met name als het gaat om AI-geletterdheid en het gebruik van AI in toetsing.'
Hoe zie jij deze universiteit omgaan met AI?
'Ik zie nu dat opleidingen hun curricula willen updaten en dat docenten ook kijken naar manieren om hun studenten te helpen om AI verantwoord te gebruiken, terwijl ze ervoor zorgen dat niet hun leerproces ondermijnt. Ik denk dat we het stadium voorbij zijn dat mensen doen alsof AI er niet is, wat me een goede zaak lijkt.'
Wat vind je leuk aan je werk?
'De afwisseling, absoluut. Bovenal houd ik ervan om met gepassioneerde en gedreven mensen te werken. Dat is een soort motivatie die heel besmettelijk werkt. Dat is misschien ook de reden waarom ik me altijd aangetrokken voelde tot werken in het onderwijs. Tegenwoordig wordt er zoveel verwacht van een individuele leraar; Ze moeten ontwerpen, lesgeven, feedback geven, innoveren, hun kennis up-to-date houden... Dat is gewoon te veel voor één persoon om aan te kunnen, dus ik hoop ze te ondersteunen als onderwijskundig adviseur.'
Hoe kwam je bij de Universiteit Twente terecht?
'Ik was aan het promoveren in het Verenigd Koninkrijk, waar ik gebruikmaakte van een ‘educational design research'-raamwerk, dat afkomstig is van de groep van Susan McKenney aan de UT. Ik wilde uit de eerste hand leren van de experts op dit gebied, door hier te komen voor een uitwisseling. Ik dacht dat ik een half jaar in Enschede zou blijven, maar ik ben hier nu al meer dan drie jaar – terwijl ik in de tussentijd mijn PhD aan de Universiteit van Surrey afrondde. Ik heb het hier erg naar mijn zin. Het is ook de plek waar ik drie jaar geleden mijn vriend, een Enschedese local, leerde kennen.'
Wat deed je voorafgaand aan je promotie?
'Als we het over grote mijlpalen hebben: ik ben tolk sinds mijn begin twintigste – ik heb ook mijn bachelor en master in dat vakgebied gedaan. Zo tolkte ik op conferenties en tijdens zakelijke onderhandelingen, maar ook voor kunstprojecten en theater – in Italië, Duitsland en China. Ik ben ook begonnen met het geven van tolklessen, vooral sinds AI het vak uitdaagt. Daar ben ik nog steeds een beetje verdrietig over; hoewel er hulpmiddelen zijn om het gemakkelijker te maken om in verschillende talen te communiceren, behelst communicatie veel meer dan alleen dat. De menselijke factor.'
Heb je altijd al een talenknobbel gehad?
'Ik houd van reizen en me te verdiepen in andere culturen. Ik kom oorspronkelijk uit een Zuid-Italiaans dorp genaamd Termoli – uit een regio waar de meeste Italianen grappen over maken dat het niet bestaat. Op school stond ik bekend als ‘het meisje dat Engels spreekt’. Ik zou niet per se zeggen dat ik talent heb voor talen, het is ook hard werken. En de tijd vinden. Hoewel ik vijf talen vloeiend spreek, heb ik nu meer moeite met het leren van Nederlands dan met het leren van Chinees.'
Wat doe je graag in je vrije tijd?
'Ik ben heel graag in de natuur. Of het nu gaat om wandelen, rotsklimmen of duiken, ik hou er gewoon van om in de buitenlucht te zijn. Opnieuw Nieuw-Zeeland bezoeken staat zeker nog op mijn bucketlist! Naast lezen en ukelele spelen, ben ik ook gepassioneerd door aerial silks (luchtacrobatiek doen terwijl iemand aan een speciale stof hangt, red.). Ik ben ook docent bij mijn vereniging, daar houd ik erg van. Het geeft me veel motivatie om de beste te zijn in alles wat ik doe.'
Een 'On the Spot'-klassieker: wat heb je gisteren gegeten?
'Een groentesoep met ciabattabrood. Eigenlijk niets bijzonders.'
En hier zat ik dan, hopend op een masterclass Italiaanse keuken...
'Ik vind het wel leuk om veel Italiaans eten te koken, wat meestal een meer veganistische weergave is van traditionele Italiaanse gerechten. We eten thuis plantaardig. In het begin vond ik het een beetje moeilijk om alternatieven voor vlees te vinden, maar je went heel snel aan het vinden van smakelijke alternatieven. Als het aan mij ligt, wordt het tijd dat we alleen nog maar vegan eten serveren op de campus.'
Wat vind je van de Nederlandse keuken?
'Welke keuken? Ik maak een grapje, ik hou wel af en toe van een stamppot.'
Laat ik het anders formuleren: wat kunnen we in Nederland leren van de manier waarop Italianen met eten omgaan?
'Ik zou zeggen: neem de tijd om te koken, vooral als je kookt voor andere mensen. Als je een verjaardagsfeestje hebt in Italië, wordt er waarschijnlijk huisgemaakt eten geserveerd, dat dan al urenlang is bereid. In Nederland wordt zoiets benaderd als iets waar haast bij geboden is, het moet efficiënt zijn. Er schuilt iets moois in als je de tijd neemt om voor anderen te koken. Het kan geen kwaad dat eens te proberen.’
