Een bezoekster van een Th!nk with Pride-bijeenkomst nog geen maand geleden gaf de inclusiviteit op de UT nog een 8. Waar staan we qua DEI op de UT?
‘Is dat zo? Dat is heel mooi nieuws. Maar dat is natuurlijk de mening van één persoon. Iemand met een andere achtergrond en uitdagingen beleeft het misschien wel helemaal anders. Het zou heel mooi zijn als ik over een tijdje om me heen keek en constateerde ‘Nou, het zit eigenlijk wel goed hier, tijd om te gaan solliciteren.’ Kortgezegd: we zijn op de goede weg met elkaar, maar we zijn er nog niet. Het zit ‘m vooral in het aanmoedigen van gesprekken en daarmee begrip voor elkaar krijgen, maar ook ‘je gehoord en gezien voelen’: er zijn op onze wereld geen twee mensen hetzelfde. Die diversiteit kun je benutten.’
Wat staat er in het nieuwe framework?
‘Voor de duidelijkheid: het is niet per se nieuw, maar een aanscherping van eerder beleid voor de komende vijf jaar. We hebben eerder dit jaar zoveel mogelijk mensen op de UT gevraagd om mee te denken over hoe dit thema in hun dagelijkse praktijk past en hoe we daarbij kunnen helpen. Daaruit zijn aanbevelingen gekomen voor de langere termijn. Het framework biedt voor de komende vijf jaar richtlijnen over hoe we met elkaar om willen gaan als UT-gemeenschap, in al onze verscheidenheid.’
Wat kun je vertellen over de inhoud?
‘Het framework heeft twee componenten: gedrag en beleid. Het eerste biedt handvaten voor hoe we elkaar tegemoet treden en wat je kunt doen bij conflicten of onveilige situaties. Het tweede gaat vooral over hoe we ons beleid zo inrichten dat de UT een veilige plek is waar iedereen zichzelf kan zijn. Het is niet de bedoeling dat het er iedere keer aan de haren wordt bijgesleept, maar dat we het als uitgangspunt nemen.’
Wat betekent dat concreet?
‘Eigenlijk te veel om op te noemen, maar om te beginnen: die twee componenten zijn uitgewerkt voor medewerkers, studenten, onderzoekers, onderwijzers en voor de communicatie. Voor medewerkers betekent het dat leidinggevenden trainingen krijgen in inclusie en veiligheid en dat HR divers blijft werven. Ook willen we nog steeds meer vrouwen in topfuncties.’
‘Onder studenten helpen we via de Student Union en verenigingen het thema in hun statuten verankeren. Voor 2026 komt er nog een inclusiever studentenbeleid, met extra aandacht voor studeren met een beperking of persoonlijke omstandigheden. En we maken duidelijker waar je met klachten of meldingen van ongewenst gedrag naartoe kunt. Docenten kunnen bij ons terecht voor advies over inclusieve didactiek en onderzoekers stellen hun subsidieaanvragen en teams samen vanuit de principes van het thema. En overall binnen de organisatie krijgen leidinggevenden een nieuwe, inclusievere stijlgids.’
Onlangs kreeg je laatste teamgenoot een andere betrekking. Hoe ga je het in je eentje rooien?
‘Dat was inderdaad een punt van aandacht van de Uraad. Het mooie is dat ik er juist niet alleen voor sta. Vanuit de hele organisatie is enorm goed meegedacht om dit plan vorm te geven. Ook bestuursvoorzitter Vinod Subramaniam gaf aan dat hij dit een belangrijk thema vindt. Het is juist de bedoeling dat het framework houvast biedt voor allerlei groepen mensen, van zowel de studenten en medewerkers als onderzoekers en ondersteunend personeel. Ik ben dus ook niet degene die toeziet op de uitvoering, dat is een taak voor iedereen. Dat neemt niet weg dat ik inderdaad binnen de beperkingen prioriteiten moet stellen, dus onder andere successen wil vieren en eens per jaar een evaluatie hou om te kijken hoe het gaat.’
Je noemt jezelf Diversity, Equity & Inclusion officer. Vind je dat niet teveel als politie klinken?
‘Oei! Zo heb ik er nog nooit over nagedacht! Het is absoluut niet de bedoeling dat we met opgeheven vinger iedereen de hele tijd lopen te controleren of ze zich wel inclusief gedragen. Het is een veelgehoorde klacht, ook bijvoorbeeld vanuit Amerika, dat hier buitenproportioneel aandacht voor is en dat het mensen opgelegd wordt. Maar in wezen wil toch iedereen gewoon zichzelf kunnen zijn? Dat geldt ook voor diegenen die niet helemaal in het plaatje van de huidige sociale normen passen. Dat is het hele uitgangspunt. Dat heeft niks met opleggen te maken, maar vooral met bewustwording van elkaars achtergrond.’
