Tijdens haar auditie in Groningen was Hesseling behoorlijk zenuwachtig, maar met haar performance ‘uiteindelijk niet ontevreden’. En terecht, bleek, toen haar vioolspel goed genoeg was voor toelating tot het NSO.
Hesseling werd op haar achtste door haar ouders meegenomen naar de muziekschool. ‘Ze vonden dat ik kennis moest maken met muziek. Ik kwam bij de viool terecht, bleef daar de hele middag hangen en toen werd dat het dus. Die keuze was eigenlijk nergens op gebaseerd. Ik vond het een mooi instrument en de juffrouw was aardig. Toen ze met pensioen ging, kreeg ik een nieuwe lerares. Dat hielp me weer op een andere manier te ontplooien. Het gaat niet langer puur om de juiste noten, maar om het overbrengen van muziek: de nadruk ligt meer op eigen gevoel en interpretatie. Dat kun je bijvoorbeeld horen in het gebruik van de streeksnelheid, gelegde accenten en vibrato.’
Het is de 62e keer dat het NSO toert. Dit jaar richt het thema zich op poëzie.Onder leiding van gerenommeerd dirigent Jurjen Hempel hoopt het studentenorkest tussen 8 en 18 februari te spelen in alle grote Nederlandse concertzalen. Hesseling: ‘Het Concertgebouw in Amsterdam is voor mij de uitschieter, daar verheug ik me echt op. Na dat optreden vliegen we naar Riga, waar we 23 februari ons laatste concert geven in de Great Guild Hall.’
Haat-liefdeverhouding met de viool
Maar voor het zo ver is, verblijven de 92 uitverkoren studenten vanaf vandaag eerst tien dagen in een grote kampeerboerderij te Someren. De IO-studente: ‘Om samen te repeteren. Eerder hebben we al een repetitieweekend gehad. Heel leuke sfeer! De muziek werkt echt als verbindende factor. Misschien bestaat het beeld dat muzikaal getalenteerde studenten heel gedisciplineerd zijn en veel slapen, maar meestal zijn het juist extraverte en heel sociale mensen. Het NSO staat ook bekend om de vele feesten.’ Met een glimlach: ‘En in Riga is het bier natuurlijk erg goedkoop. Ik denk dat de tournee heel leuk wordt, maar ook heel heftig. Na die maand verwacht ik een cultuurshock, het zal wennen zijn die compleet andere wereld weer achter me te laten.’
Voor Hesseling blijft vioolspelen vrijetijdsbesteding. ‘Ik heb nooit de illusie gehad dat vioolspelen mijn beroep zal worden. Daarvoor oefen ik te weinig. Ik heb andere aspiraties, zoals het opzetten van een eigen ontwerpbureau. Met mijn viool heb ik een haat-liefdeverhouding. Soms denk ik: ik smijt hem in de hoek. Maar ik kom er altijd weer bij terug, het is mijn uitlaatklep.’ Naast haar gewone lessen speelt de violiste ook bij het Twents Jeugd Symfonie Orkest. ‘Carl Wittrock, onze dirigent, is steeds een stimulans geweest om door te gaan. Dat wil ik benadrukken: een orkest vormen, dat is het mooiste wat er is. Je zit daar in zo’n geheel en dan komt er zo’n moment waarop je denkt: dit klopt, dit valt allemaal precies in elkaar.’
Wil je Simone Hesseling zien spelen? Zondag 9 februari staat het NSO in het Muziekcentrum van Enschede. Het concert begint om 20:15 uur.
