De UT wil gezamenlijke promotieprogramma’s opzetten met onder andere universiteiten in Parijs, Melbourne, Trento (Italië) en Berlijn. Wettelijk gezien is zo’n joint doctorate sinds 2010 mogelijk, maar in de praktijk blijkt het lastig om programma’s op elkaar af te stemmen, vertelt Paul van Dijk. Hij is projectmanager van de Twente Graduate School en organiseert dinsdagmiddag (vandaag) een workshop waarin verschillende universiteiten ervaringen met elkaar uitwisselen over joint doctorates. Van Dijk hoopt dat de UT komend jaar of in 2014 de eerste overeenkomst sluit voor een gezamenlijk promotieprogramma met een buitenlandse universiteit.
Het is al langer mogelijk om aan twee verschillende universiteiten te promoveren op hetzelfde onderzoeksproject. Dan krijg je echter twee bullen en dat kan leiden tot diploma-inflatie, aldus Van Dijk. ‘Eigenlijk zou zo’n gezamenlijke promotie ook één document moeten opleveren’, vindt hij. ‘Vanuit die achtergrond ontstond de wens voor een joint doctorate.’
Zowel universiteiten als promovendi hebben voordeel bij een gezamenlijk PhD-programma, legt Van Dijk uit. Promovendi kunnen onderzoek van twee gerenommeerde hoogleraren op hetzelfde vakgebied combineren, ook als die profs aan verschillende universiteiten werken. Bovendien krijgen ze een bul met een hoger aanzien, omdat ze aan twee universiteiten zijn gepromoveerd. Voor instellingen zijn joint doctorates een manier om te netwerken en een consortium te vormen om onderzoeksgeld binnen te halen.
In de praktijk blijkt het niet eenvoudig afspraken te maken over een joint doctorate. Van Dijk: ‘Bottleneck is de organisatie. Universiteiten hebben verschillende promotiereglementen die je op elkaar af moet stemmen. En er is de praktisch vraag: waar vindt de plechtigheid plaats? Sommige universiteiten hebben in hun protocol staan dat alleen een bul wordt toegekend als die op de instelling zelf wordt uitgereikt. Hier moeten we nog goede oplossingen voor vinden.’
