Zo’n chip is vooral interessant voor diagnostica, legt Jonkheijm uit. ‘Je kunt de chip gebruiken om de interactie tussen lichaamsvreemde biomaterialen en je cellen te verbeteren. Je wilt voorkomen dat er ontstekingen ontstaan. Wij kunnen meerdere eiwitten aanbrengen op een oppervlak en dan kijken welk eiwit zorgt voor goede interactie.’
Groot voordeel van de chip die Jonkheijm heeft ontwikkeld ten opzichte van andere methoden is dat veel meer eiwitten tegelijk kunnen worden geprint op het oppervlak. Bovendien is een gevulde chip niet één maar 75 keer te gebruiken. Dat maakt het ook goedkoper, omdat minder (relatief dure) eiwitten nodig zijn.
De looptijd van de ERC Proof of Concept is een jaar. De eerste drie maanden gebruikt Jonkheijm voor een marktverkenning en –analyse. Valt die positief uit, dan zal hij werken aan een apparaatje dat in de markt kan worden gezet.
