Is de UT homovriendelijk?

(Foto's: Gijs van Ouwerkerk)

`Ik woon samen met mijn vriendin. Als ik dat ergens vertel is het voor mijn omgeving wel direct duidelijk dat ik lesbisch ben. Mijn homoseksualiteit heb ik binnen de UT-gemeenschap nooit als een probleem `recht in mijn gezicht' ervaren. Natuurlijk hoor ik wel eens wat geluiden om mij heen, en via via. Die mensen kunnen dan best fel wat roepen over homo's dit of homo's dat. Ik heb inmiddels wel geleerd om me dat niet persoonlijk aan te trekken, want dan heb je wel een probleem. Ik ben lid van AEGEE, en ook binnen die club wordt niet moeilijk gedaan over homoseksualiteit. Er zijn daar bovendien meerdere homoseksuele studenten actief. Een lastige ervaring had ik in de samenwerking met een streng gelovige studente. Ik zag haar gezicht verstrakken toen ze hoorde over mijn achtergrond. Als ik er zin in en tijd voor heb, ga ik graag met zulke mensen in gesprek. Maar dat is met haar niet gebeurd, zij stond daar ook helemaal niet voor open. Toch ben ik zelf ook wel gelovig, dus ik weet er heus wel wat van. Een andere negatieve ervaring was dat ik een discussie las op de site van het sociëteitsbestuur waarin negatief met het woord homo werd gestrooid. Toen heb ik wel even gemaild met de vraag of dat niet aangepast kon worden. En dat gebeurde gelukkig. Het woord `homo' wordt naar mijn idee toch nog vaak als scheldwoord gebruikt, zonder dat het direct refereert aan homo's. Verder moet ik eerlijk zeggen dat de UT op mij overkomt als een hele tolerante omgeving voor homoseksuele studenten. Ik heb het hier naar mijn zin.'

`Als eerstejaars kwam ik in een huis met veertien mannen terecht. Ik was toen nog niet echt `uit de kast', en de bewoners hadden er nog wel een handje van om te pas en te onpas wat te roepen over homo's. Wat wil je ook, met veertien mannen onder één dak. Toen het uiteindelijk wel bekend werd, was er geen vuiltje aan de lucht. Niemand maakte er een probleem van. Ik denk dat dat kenmerkend is voor de UT-omgeving. Hier en daar brallen studenten er lustig op los wat betreft homoseksuelen. Maar dat is vooral stoere praat. Sommigen moeten even wennen, maar uiteindelijk vindt iedereen het prima. Mijn directe omgeving weet wel dat ik op mannen val. Sinds een half jaar ben ik ook actief bij Scintilla en daar heb ik het niet van de daken geschreeuwd. Dat doe je toch ook niet als je hetero bent? Maar als het mij rechtstreeks wordt gevraagd, geef ik daar gewoon antwoord op. Het is dus zeker geen geheim. In mijn studentenhuis maak ik er vaak grapjes over, dat valt altijd wel goed. Ik ben actief bij de organisatie van de Roze Week in Enschede. Zo ben ik onder andere verantwoordelijk voor de cocktailparty op vrijdag 4 juni. Alle jongeren zijn welkom op dit feest, homo en hetero. Ook de Theatersportgroep komt optreden. De Roze Week is belangrijk, omdat er weer even aandacht komt. De homo-emancipatie is ver, maar nog niet helemaal compleet. De UT is een veilige en tolerante omgeving, maar dat geldt niet voor alle plekken in onze maatschappij.'

Wie: Alexander Leicher (25)Studie: civiele techniek

`Ik doe een technische studie en daar merk ik niets van intolerantie. Goed, CiT is niet echt hardcore techniek, maar ik vermoed dat het bij technische natuurkunde niet anders is. Medestudenten zijn vooral nieuwsgierig. Ze vragen eerst `heb je een vriendin' en als ik vertel dat ik op mannen val, nou, dan is dat maar zo. Sommigen willen van alles weten. Waar ik ga stappen enzo. Ik neem wel eens mensen mee naar uitgaanscentrum 't Bölke, de homotent in deze regio. Ook studiegenoten en heterovrienden. De dames willen altijd wel mee. Zij hebben niets te vrezen. Ja, zo denken ze. Sommige jongens denken dat ze meteen besprongen worden. Best jammer. Het is juist verre van dat. Door ze mee te nemen, probeer ik dat vooroordeel weg te nemen. Op scholen geef ik ook voorlichting. Ik beantwoord alle vragen. Soms is dat eenvoudig. Hoe mijn ouders en omgeving reageerden toen ik uit de kast kwam. Maar ook de vragen of ik mij wil laten ombouwen en hoe de seks gaat komen aan bod. Hieruit blijkt dat voorlichting nog steeds nodig is. Homo's zijn niet alleen de Geers en Goors. Bij velen staat het niet op het voorhoofd geschreven. Er is veel diversiteit. Net als in de heterowereld. Sommigen houden van leer of bezoeken parenclubs, anderen niet. Zo gaat het in de homowereld ook. Het is echt niet zo dat je denkt: goh, bij welke gang zou ik mij eens aansluiten?'

Wie: Mark Schrooten (27) Studie: bedrijfskunde

`Schijnacceptatie? Daar merk ik niets van hier op de UT. Misschien ligt het aan de studie. Ik doe bedrijfskunde, nou daar is iedereen heel tolerant hoor. Althans, zo gedraagt men zich. Je weet natuurlijk nooit hoe ze zich van binnen voelen. Ik heb in elk geval nooit nare ervaringen of reacties gehad. Als ze eenmaal weten dat je homo bent, is dat oké. Heel anders dan de negatieve geluiden die online verschijnen als reactie op artikelen over homeseksualiteit. Laatst stond er een bericht in de krant over een debat over de Roze Week. De reacties laten zien dat mensen het gek vinden dat zo'n evenement met forse bedragen wordt gesubsidieerd en uiten zich heel negatief. Lekker anoniem natuurlijk. Bij het COC Twente Achterhoek, de vereniging voor integratie van homoseksuelen, ben ik penningmeester. Tijdens de Roze Week bezoeken we samen met de organisator Pink Events verzorgingstehuizen en bejaardenhuizen. We brengen live muziek van bekende homo's zoals Wim Sonneveld, Paul de Leeuw en Jos Brink. Ook staan we met het COC op 5 juni bij het Ei van Ko met zitzakken en loungebanken. Zo creëren we een beetje zichtbaarheid. In de ogen van het volk is de Roze Week één groot travestietenfestival. Het is veel meer dan dat. Ik noem dat maar onwetendheid. Goed, de meeste mensen zien vaak alleen de dansende homo's op een boot. Juist daarom is het belangrijk dat we voorlichting blijven geven en dat hokjesdenken proberen weg te nemen. Onder hetero's heb je toch ook verschillende types? Nou, die heb je in de homowereld ook. We zijn niet allemaal steward of kapper. En lesbiennes dragen echt niet allemaal een tuinbroek.'