'Bij wiskunde kom je er snel achter dat het niets voor je is. In het begin leer je de elementaire dingen waar je het later mee moet gaan doen. Als je dat niet leuk vind, moet je niet verder gaan. De eerste maand heb ik me echt op de studie gestort. Alle colleges gevolgd. Dan kom je in een grijs gebied, weet je eigenlijk al dat het niet gaat lukken. De beslissing is dan uiteindelijk niet zo moeilijk.
'Er was iets zoekgeraakt van mijn inschrijvingspapieren, in Groningen. Een fout. Dus heb ik geen beurs gehad en ook geen studietijd verloren. Dan denk je: het heeft zo moeten zijn.
'Moleculaire Wetenschappen, in Wageningen, die keuze berustte nergens op. Twee vakken gehaald in een jaar. Toegepaste Wiskunde, daar stond ik echt achter. Heel beredeneerd, ik had een heel verhaal klaar waarom dat goed voor me was. Maar dat werkt ook niet, ik voelde niets bij die studie. Bij Toegepaste Onderwijskunde is dat wel zo. Ik ben gewoon dat gebouw binnengelopen en heb een meneer gevraagd: waarom is dat TO nu zo leuk? Dat was een vierdejaars student die ook eerst een exacte studie had gedaan. Het klonk goed. Veel samenwerken, veel eigen initiatief. Een studie die op een leuke manier haalbaar is. Ik heb er veel zin in. Het klinkt wat ongeloofwaardig allemaal, dat snap ik ook wel. Maar het is echt zo.
'Afgelopen jaar ben ik gaan werken, na die tijd bij TW. Gewoon, uitzendbaantjes. Bij een loodgieter en een aannemer. Daar heb ik veel geleerd: metselen, stucwerk; allemaal heel aards. Het was beter geweest als ik na mijn VWO-examen een jaar was gaan werken. Je visie even verleggen, dat is belangrijk.'
Jeroen van Dokkum
