'In het begin was het heel stil. We wonen met z'n vieren in een huis, allemaal voor het eerst op kamers, volslagen onbekenden van elkaar. Dan is het afwachten: wie zegt er wat? Op een gegeven moment moet je dingen afspreken, over koken, geld, schoonmaken. En voor je het weet gaat het lopen.
'Alles is nieuw in het begin, je moet veel zelf uitzoeken. Kom je er opeens achter dat je belasting moet betalen aan de gemeente omdat je in een huis woont. En dat je dat geld weer terug krijgt. Dat kost tijd, maar je leert snel.
'Ik wilde het eerste jaar niet actief gaan sporten, of lid worden van een vereniging. Eerst maar eens kijken hoe het zou gaan. Het is moeilijk in te schatten hoeveel tijd het allemaal kost: studeren, voor jezelf zorgen, nieuwe mensen leren kennen. Aan het eind van het jaar volgde ik nog maar één college, dan wordt het wel wat minder met de contacten. Daarom wil ik dit jaar gaan roeien, dan heb je toch wat avonden vast staan. Niet dat ik volgens een vast rooster wil leven hoor, maar dat maakt het indelen van je tijd gewoon wat gemakkelijker.
'Nog een paar tentamens en dan heb ik mijn propaedeuse binnen. De opleiding was zo ongeveer wat ik ervan verwacht had. Als je begint met de studie is alles heel duidelijk. Je volgt colleges, doet een tentamen, klaar. Alles wordt uitgelegd omdat je nieuw bent. Daarna wordt het onduidelijker. Welke boeken, waar moet je zijn, ineens mag je alles zelf uitzoeken. Blijkt dat de kopieën die je moet kopen niet meer in voorraad zijn. Daar sta je dan.
'In Apeldoorn kom ik nog regelmatig. In de weekends, soms door de week een dagje. Mijn vriendin woont er nog. Nu merk ik dat ik steeds meer in Enschede wil zijn, al zijn die twee steden goed te combineren.'
Martijn Dekker
