Herakleitos sprak drieduizend jaar geleden de woorden Panta Rhei. Het staat voor 'alles stroomt'. Inderdaad, de regen kwam tijdens de week met bakken uit de hemel vallen. Vliegen met Olympic Airways is een avontuur apart. De piloot nodigde ons uit tijdens de start voorin te komen zitten; het vliegtuig was nogal 'tail-heavy' en zou anders niet van de grond komen....Na een turbulente vlucht en rondjes vliegen in de buurt van Athene volgde een geslaagde landing.
Eenmaal buiten slaat de smog je tegemoet. Alleen mensen met stalen zenuwen rijden auto in Athene, twintig verkeersdoden per week is een teken aan de wand. 's Avonds de stad in, bier drinken in de snackbar, uitgaan op z'n Atheens, wat een wereldstad! De volgende morgen naar de door zure regen bedreigde Akropolis, die al dertien jaar in de steigers staat. Zingen op de Akropolis en samen op de foto, dat wordt de autoriteiten teveel. We moeten een half uur vechten voor ons fotorolletje. We willen weg uit deze stad, die volgens een inwoner niet echt Grieks meer is.
Delphi
Delphi, wat een verademing en wat een uitzicht, je gaat er spontaan van orakelen, zonder zwaveldampen. Heel vreemd, maar er is nergens gyros te vinden.
Vervolgens de grote oversteek naar de Peloponessos. Van Patra naar Olympia over de snelweg en in Olympia met open armen ontvangen door de lokale Babbis. Is dit nu Griekse liefde? Zondagochtend in ieder geval wakker geworden met driehonderd vrouwen in één stadion. Enschede missen we al lang niet meer.
De volgende dag eindelijk zon, de zee ziet er prachtig uit. Vier sterren hotels zijn buiten het seizoen ook voor ons beschikbaar, zo blijkt. De koning te rijk blazen we uit op het balkon van het hotel, in de zon, met Filmnet.
's Ochtends in onze wrakke Seat met 160 kilometer per uur naar Mycene en Corinthe, cultuur van de hoogste plank. De beschaving van toen is nauwelijks meer terug te vinden. Grieken bouwen hun huizen niet meer af; als je aan het bouwen bent scheelt dat in de belasting. In het moderne Corinthe voor het eerst heerlijk gegeten in een soort MacGyros. Ga nooit naar de Pianobar, want daar mag je geen piano, maar wel- tegen forse betaling- met Russische vrouwen spelen. Het hele Griekenland valt trouwens tegen.
Panta Rhei vereeuwigd voor de Akropolis
