De werksfeer beviel Hoeben meteen. 'Het is een leuke club met veel jonge mensen, en dat trok mij aan. Hier heerst niet die jasje-dasje-sfeer van een groot bedrijf, het lijkt wat meer op de universiteit.' De overgang was niettemin lastig, vooral door zijn groot gebrek aan praktijkervaring ('je schuift tijdens de studie wel 'ns een keer met een lens, maar verder...') . Ook was hij liever al wat beter thuis geweest in de elektronica.
Hoeben houdt zich vooral bezig met de fysica en de software van optische meetsystemen. 'Maar in een klein bedrijf kom je met veel meer in aanraking dan alleen techniek. Ik heb te maken met het hele traject van een project, van de eerste contacten met de klant en het vooronderzoek tot aan de projectuitvoering en de technische begeleiding. Wat het leukste is van mijn werk? Probleemoplossing, het verzinnen van meetmethodieken.'
Optel begon ooit als spin-off van de lasergroep van de Katholieke Universiteit met cursuspakketten en advieswerk op optisch gebied. Omgezet in een bv groeide het bedrijf uit tot een volwaardig ingenieursbureau met acht medewerkers. Optel is gespecialiseerd in optische technologie en lasertoepassingen: van het ontwerp van een speciale streepjescodescanner tot de ontwikkeling van complete optische meetsystemen voor on-line produktiesturing en kwaliteitsbewaking. Zo ontwikkelde men voor een glaswolfabrikant een sensor die de diameter van glasfiber automatisch controleert.
Hoeben heeft het bij Optel nog steeds naar zijn zin. Toch weet hij niet hoe lang hij blijft. 'Het nadeel van een kleine firma is dat de opleidings- en doorgroeimogelijkheden beperkt zijn. Daarom wil ik op lange termijn toch overstappen naar een groter bedrijf.' Dat zal eerder produktontwikkeling worden dan research, denkt Hoeben, aangezien hij niet gepromoveerd is. 'Er zijn tegenwoordig zoveel jonge gepromoveerden die veel goedkoper zijn.'
Misschien wil Hoeben een opleiding in de 'managementsfeer' gaan doen. 'Als je verder wilt in de toekomst, kom je daar toch al gauw bij uit.' Een eigen bedrijf beginnen ziet hij zich overigens zeker niet doen. 'Je moet altijd verschil maken tussen werk en vrije tijd, maar ik ben niet de persoon om dat goed te scheiden. Nu kan ik om vijf uur makkelijk zeggen: dat zien we morgen wel weer. En dat is het plezier van het werken in loondienst.'
Frank Hoeben
