In Vledderveen is een Jodenweg, zo genoemd als eerbetoon aan de joodse Nederlanders die daar in 1942 door de bezetter te werk werden gesteld. Speciaal voor wie dit stukje geschiedenis niet kent ligt onder het straatnaambordje een bronzen plaquette waarop het allemaal staat uitgelegd. Een plek dus om even eerbiedig bij stil te blijven staan. Maar dat is aan de heer Klomp niet besteed. Deze gepensioneerde jurist uit Vlaardingen heeft zich nog niet in Vledder gevestigd, of hij begint al meteen een hoop stampei te maken. Jodenweg, dat kan verkeerd geïnterpreteerd worden, dat kan bij bepaalde lieden associaties oproepen met 'Jude Rauss!'.
Het gemeentebestuur hoort de klacht van zijn nieuw ingekomen burger beleefd aan, twijfelt even tussen een dirty mind of seniliteit, en oordeelt dan terecht te maken te hebben met iemand die zich maar beter onledig kan houden met het oplossen van twee-sterren cryptogrammetjes in plaats van zich met het publieke debat te bemoeien. Helaas vergist het zich daarmee in de rest-energie van een afgedankte jurist die zojuist een nieuw levensdoel heeft gevonden. Klomp zoekt steun bij het Centrum Informatie en Documentatie Israel. En vindt die ook, want de mensen daar hebben inmiddels geleerd dat het veelvuldig antwoorden van 'Ja, meneer, Goed, meneer. U heeft gelijk, meneer,' de doeltreffendste manier is om zeurpieten van het lijf te schudden. Maar voor de gemeente Vledder biedt deze afscheeptruc geen soelaas.
Het geval Klomp staat niet op zichzelf. In meer Drentse plaatsen frustreren zich vervelende drentenierende westerlingen het openbare leven. Dat is de makke van de VUT en de gouden handdrukken. B&W moeten serieus overwegen dergelijke recalcitrante gasten te werk te stellen aan de snelweg naar de Randstad. Dan kunnen ze bij alle oprijstroken een bordje 'Klompweg' plaatsen. En iedere Drent zal weten hoe verkeerd dat moet worden uitgelegd.
