Verlossing
Import
Universiteiten moeten kiezen tussen ongedeelde of gedeelde medezeggenschap: personeel en studenten samen in één medezeggenschapsraad of in twee aparte raden. Volgens de voorzitter van de CFO, de CNV-bond voor overheid en nog wat, zijn twee aparte raden het beste. 'Dubbele vreugd' zelfs, in plaats van 'gedeelde smart'. In de 'zorgsector' gaat het zo ook prima, stelt de vakbondsman studenten gerust. De clintenraad geeft 'gebruikers' rechten en bevoegdheden op 'juist' die onderwerpen waarop zij dat zouden wensen.
Gedeelde medezeggenschap is dus ook voor universiteiten het beste. Want dat garandeert 'helderheid ten aanzien van het personeelsbelang zonder het ongemak van mogelijke belangentegenstellingen binnen de medezeggenschapsorganen'. Pardon? Kunnen studentenbelangen tegengesteld zijn aan personeelsbelangen? Vroeger misschien, toen vwo'ers en hbo'ers zich verdrongen voor de poort, waren studenten er voor de medewerkers en werd niet gedaan aan kwaliteit of studeerbaarheid. Maar, en kennelijk is dat de CFO-voorzitter ontschoten, vwo'ers en hbo'ers verdringen zich niet meer voor de poort. Zeker niet in Twente, dat vorig jaar nog geen 1000 eerstejaars wist binnen te halen en nu gered moet worden door 1500 Aziatische, ten minste 30 (!) Duitse en een onbekend aantal Zuidafrikaanse en Antilliaanse studenten. Die vergelijking met de cliëntenraad in de zorgsector gaat dus niet op. Daar hebben ze immers geen import nodig om de bedden vol te krijgen.
