(Na enige omzwervingen is het regeringsvliegtuig boven de Noordzee op weg naar Schiphol.)
Opnieuw geeft de brandstofmeter waarschuwingssignalen af. Ditmaal is de kerosine echt op. Geen nood, zegt Tineke, we landen gewoon op ons nieuwe vliegveld in de Noordzee. Eh sorry, zegt Jan, maar dat vliegveld zal er de eerste 15 jaar zeker nog niet liggen. Okee, zegt Eveline, dan is het duidelijk: we storten neer in zee. Hè meisje, niet zo somber, reageert Wim, als je net zo ervaren in de politiek was als op de computer, dan had je geweten dat het in de Nederlandse politieke cultuur ondenkbaar is dat een vliegtuig vol ministers verongelukt.
Hoezo, vraagt Eveline, hoor maar, de motoren zijn al uitgevallen! Dat mag zo lijken, stelt Wim, maar als wij zouden neerstorten zou dat ogenblikkelijk leiden tot Kamervragen. Eveline: met als antwoord dat wij zijn neergestort. Nee, nou niet op zaken vooruitlopen, vervolgt Wim, de verantwoordelijke minister belooft dan een onderzoek. Eveline: waaruit blijkt dat wij zijn neergestort. Mogelijk, opteert Wim, maar daar zal dan toch eerst in de Kamer een stevig debat over gevoerd worden. Eveline: met als uitkomst dat wij zijn neergestort.
Je weet ook werkelijk van geen ophouden hè, schuddebolt Wim. Maar okee, in het eventuele geval dat de uitkomst van het debat niet geheel bevredigend is luidt de standaard procedure dat iemand van het ministerie een intern memo laat uitlekken. Eveline: waarin staat dat wij zijn neergestort. Maakt niet uit, vervolgt Wim, van belang is dat de media luidkeels melding zullen maken van deze nieuwe feiten. Eveline: feiten die aantonen dat wij zijn neergestort. Ja, zo zijn de media, glimlacht Wim, die roepen altijd meteen het ergste.
Maar het gevolg zal zijn dat er opnieuw Kamervragen gesteld zullen worden. Eveline: met als antwoord dat wij zijn neergestort. Nee natuurlijk niet, doceert Wim, de dan inmiddels net weer andere verantwoordelijke minister belooft een nieuw en beter onderzoek. Eveline: waaruit volgt dat wij zijn neergestort. Dat behoort inderdaad nog steeds tot de mogelijkheden, erkent Wim, maar daarover zal dan toch eerst in de Kamer weer flink gedebatteerd worden. Eveline: met als conclusie dat wij zijn neergestort.
Nee nee, verzekert Wim, die conclusie zal de Kamer nooit trekken. Zodra het debat onvermijdelijk die kant op dreigt te gaan zal de Kamer een parlementaire enquêtecommissie op de kwestie zetten. Ja ja, met als uitkomst dat wij zijn neergestort, verzucht Eveline, die de Noordzee nu toch wel angstaanjagend snel op haar af ziet komen. Maar vertel eens eerlijk: hoelang zal dat vraag- en antwoordspelletje door blijven gaan? Oh, zegt Wim, net zo lang tot duidelijk is dat wij nooit zijn neergestort. En zelfverzekerd leunt hij achterover in zijn stoel. Vader des vaderlands.
