Een ingenieur is geen bèta-wetenschapper. Dat zegt prof.dr.ir. A.W.M. Meijers in zijn intreerede voor de nieuwe KIvI-leerstoel Filosofie van Techniek en Cultuur aan de TU-Delft. Het techniek-onderwijs moet volgens hem veel meer alfa- en gamma-vakken bevatten.
Wanneer wordt een nieuwe brug als mislukt beschouwd? Als hij instort natuurlijk. Bèta-falen noemt Meijers dat. Maar de brug is ook een mislukking als hij nauwelijks verkeer trekt, lelijk is, of veel te duur. Ook voor dit alfa-gamma-falen is de ontwerpende ingenieur volgens Meijers verantwoordelijk.
De ingenieur slaat dus een brug tussen natuur en maatschappij. Hij houdt zich niet bezig met natuurlijke processen, maar maakt producten die een praktische functie hebben. 'Ten onrechte zijn de technische wetenschappers geplaatst in de hoek van de natuurwetenschappen', vindt Meijers.
Deze visie heeft grote gevolgen voor de inrichting van de techniekopleidingen. Door het bètabeeld krijgen Nederlandse techniekstudenten voornamelijk wis- en natuurkunde-vakken voorgeschoteld. Alfa- en gamma-vakken maken slechts vijf tot tien procent van het curriculum uit. Maar volgens Meijers zou de ingeneur, als intermediair tussen natuur en maatschappij, de taal van beide moeten leren spreken.
Geschiedenis, communicatieve vaardigheden, recht, politiek, ethiek: die zaken horen thuis in een techniek-opleiding. Het fameuze Massachusetts Institute of Technology (MIT) in Boston heeft dat beter begrepen. Het percentage alfa- en gamma-vakken is er driemaal hoger dan in Delft. Een dergelijke brede opleiding heeft nog een voordeel, denkt Meijers: middelbare scholieren kiezen eindelijk voor techniek.
Meijers visie ondersteunt de visie van de de Universiteit Twente, die juist streeft naar een verwevenheid van techniek en maatschappijwetenschappen en nu ook werkt aan een major/minor concept.
