Voor Joyce Karreman, voorzitter van de faculteitsraad Gedragswetenschappen, kwam het nieuws over een voorgenomen fusie als een kleine verrassing. ‘We wisten informeel natuurlijk wel dat die plannen er waren, maar we hadden gehoopt en ook verwacht dat voorafgaand aan deze mededeling het college een uitgewerkt plan zou sturen met daarin de voor- en nadelen en het doel van een fusie.’
Donderdagavond kregen GW- en MB-medewerkers een mail dat GW-decaan Karen van Oudenhoven tevens waarnemend decaan wordt van de faculteit Management & Bestuur. De beide faculteitsraden waren hier al langer van op de hoogte en bij MB moest de raad hier zelfs haar goedkeuring voor geven. Dat gebeurde unaniem, vertelt voorzitter Michel Ehrenhard. ‘Maar we hebben nadrukkelijk gezegd dat dit niet betekent dat we ook instemmen met een fusie.’
Duidelijkheid
Ehrenhard zegt wel blij te zijn dat er nu iets meer duidelijkheid komt. ‘Een fusie hangt al zo lang boven de markt. Het is goed dat nu iemand (Van Oudenhoven, red.) met een mandaat aan de gang kan om vervolgstappen te onderzoeken.’
De decaan van GW gaat vanaf september werken aan een gezamenlijk faculteitsbestuur dat er in januari moet zitten. Verder heeft Van Oudenhoven de opdracht steun te zoeken bij de medewerkers van de beide faculteiten. Karreman: ‘In de mail die wij hebben gekregen wordt gezegd dat een fusie er alleen komt als die op breed draagvlak kan rekenen. Zo hoort het natuurlijk ook.’
Waaromvraag
Hoe het met dat draagvlak is gesteld, weten de faculteitsraden niet zo goed. Karreman: ‘Sommige mensen in de faculteit zijn tegen, anderen voor. Het algemene idee is dat we niet weten of we voor of tegen zijn. We willen eerst weten waarom het CvB denkt dat een fusie goed is. We hebben echt nog te weinig informatie voor een oordeel. Hopelijk komt het college snel met een visie en met argumenten.’
Haar collega Ehrenhard van MB sluit zich bij Karreman aan. Ook hij wil eerst meer weten over het ‘waarom’ van een fusie voordat hij een standpunt inneemt. ‘In december hebben we een medewerkersbijeenkomst gehad. Daar bleek niet uit dat niemand een fusie zou willen. Iedereen vroeg zich wel af: waarom willen we dat, welke strategie zit hier achter?’
De waaromvraag uit december leeft een half jaar later nog net zo sterk, aldus Ehrenhard. ‘Wat is de meerwaarde? Als we alleen fuseren omdat iemand dat leuk vindt, moeten we het niet doen. Ik heb in verschillende bijeenkomsten wel kleine elementen gehoord waarom we van een fusie beter worden. Maar die moeten eerst eens coherent op papier komen, voor we een mening kunnen vormen.’
