Afgelopen weekend liep Esselink – die een topsportregeling heeft als UT-student - net het Europees Kampioenschap tafeltennis in Tsjechië mis, maar hij mag zich sinds vorige maand wel Nederlands Jeugdkampioen onder-19 noemen. Alleen, een winnaar wordt je niet zomaar, dat vraagt om offers brengen. ‘Vorige week liet ik een dodgeball-toernooi van een dispuut aan mij voorbij gaan. Ik kan nu namelijk geen enkele training missen of een blessure riskeren’, zegt Esselink. ‘Natuurlijk is het jammer als je van anderen hoort dat het tof was, maar mijn tafeltennistrainingen zijn dat ook.’
Zware hersenschudding
Het winnen van het NK in mei voelde voor hem als een kroon op zijn werk en doorzettingsvermogen. Bijna een jaar geleden zag zijn wereld er namelijk nog heel anders uit. In augustus - op de tweede dag van de Kick-In – ging het helemaal mis. Esselink was op weg naar zijn broer toen hij – met een nog steeds onbekende fietser – in botsing kwam. Hij viel van zijn fiets en kwam met zijn hoofd op de stoep terecht. Gebroken tanden en een zware hersenschudding waren het gevolg.
‘Ik heb nog steeds hinder en ongemak van het ongeluk. Zo heb ik regelmatig hoofdpijn of ben ik tijdens een tafeltenniswedstrijd plotseling mijn tactiek kwijt. Mijn broer, die tegelijk m’n coach is, blijft op dat soort momenten op mij inpraten. En dat werkt om de focus terug te krijgen.’ De eerste keren weer op de fiets stappen, zorgde voor spanning in het lijf van de student. ‘Die angst sloop erin, omdat ik dacht dat er onderweg opnieuw iets kon gebeuren. Ik zat achter het stuur voortdurend om mij heen te kijken.’
Tegenslag
Zijn studie liep door het ongeluk een flinke knauw op. Maandenlang kon de topsporter niet trainen. De hersenschudding zorgde ervoor dat hij leefde op de automatische piloot, zoals hij het zelf noemt. ‘Het voelde alsof ik niet aanwezig was bij de realiteit. Veel colleges gingen het ene oor in en het andere oor uit. Tja, dat is ook de reden dat ik mijn vakken niet haalde.’ Het is daarom maar de vraag of Esselink volgend collegejaar nog over de campus wandelt. De student twijfelt over zijn huidige studiekeuze en overweegt een nieuwe weg in te slaan. ‘Alle opties liggen open. Wie weet blijf ik op UT, maar dan voor een andere opleiding.’
De klad kwam niet alleen in zijn studieresultaten, maar ook in zijn sportieve prestaties. Om erger te voorkomen en de schade te beperken, pakte het tafeltennistalent zijn tafeltennisbatje op en ging weer snel wedstrijden spelen. ‘Maar dat liep totaal niet. Ik maakte door de vele verliespartijen al snel een duikvlucht van de achtste positie naar de 26ste plaats op de ranglijst. Ik zat toen nog in de ontkenningsfase en zocht te snel mijn grenzen op.’
In maart en april kwakkelde hij opnieuw met zijn gezondheid. Toch wist Esselink zich op gegeven moment te herpakken en de weg omhoog weer te vinden. Het resulteerde in de winst op het NK, afgelopen mei. Een resultaat waar hij vriend en vijand mee verraste. ‘Misschien mijzelf nog wel het meest, want de kwartfinale halen was mijn doel. Toen ik dat eenmaal had bereikt en tussendoor de topfavoriet versloeg, kon ik onbevangen en zonder druk richting de finale spelen. Ik had niet durven dromen dat ik alle zeven wedstrijden en daarmee het NK zou winnen van een hele sterke concurrent in de finale.’
Trainingsuren
Na zijn behaalde succes traint Esselink nu weer consistent en bouwt hij de trainingsuren op. ‘Waar ik eerst zo’n twintig uur per week trainde, ligt dat aantal nu nog op tien uur. Dat moet uiteindelijk naar zestien. Mijn trainingssessies vallen vaak tegelijk samen met colleges en tentamens. Door goede afspraken met mijn studieadviseur en medestudenten kan ik het goed combineren. Daarnaast woon ik thuis bij mijn ouders in Wijhe. Dat maakt in die omgeving trainen en studeren in Enschede een stuk makkelijker qua planning.’
De topsportmentaliteit heeft Esselink niet van een vreemde. Hij groeide als kind op tussen de tafeltennisballetjes- en batjes. Zijn moeder beoefende de sport op hoog niveau en zijn broer heeft de ambitie om tafeltennisbondscoach te worden. Met zijn broer als steun en toeverlaat maakt Esselink vele vlieguren. Hij traint vooral bij zijn eigen vereniging en is geen lid van tafeltennisvereniging Thibats op de UT. ‘Die vereniging is natuurlijk vooral leuk om als recreant te spelen’, aldus Esselink.
Wel staan sessies in het Sportcentrum in de agenda van de sporter. Krachttraining op de campus helpt hem nog steeds bij zijn herstel. ‘Omdat ik een topsportstatus heb, krijg ik automatisch een Unioncard. Ik ben daarom regelmatig in de fitnessruimte van de campus te vinden. Dat helpt enorm en is een belangrijk onderdeel van mijn sport.’
