Sinds drie weken heb ik een nieuwe telefoon, maar ik kan je niet vertellen hoe mijn wekker klinkt. In week één begon ik enthousiast met Vivaldi, maar een cello die als eerste breinactiviteit je slaapkamer binnenstormt… mwah. Iets te ambitieus.
Toch wist ik die Vivaldifase tot een feestje te maken. Even snel Lassie en Hippo (ja, mijn knuffels) instoppen onder mijn dinodekbed, om vervolgens zwaaiend met mijn vingers voor een denkbeeldig luchtorkest in recordtempo mijn bammetjes te smeren. Zou de komkommer nog goed zijn? Kokhalzend boven de groenbak had ik mijn antwoord.
Dat was drie weken geleden. Vanochtend, tussen twee numerieke wiskundemethoden in, drong opeens iets anders tot me door: ik weet oprecht niet meer welk deuntje me tegenwoordig wekt. Het is vast een lieve. Eentje met een beetje pit en hoge, zachte nootjes. Eentje die ik uitkoos met het gevoel: hiermee kan ik mijn dag wel beginnen.
Maar mijn dagen nu? Die zijn een soort waas. Blijkbaar slaag ik erin mezelf elke ochtend uit bed te slepen. Ik eet ongetwijfeld mijn ontbijtbanaan, al merk ik dat vooral aan de boodschappenlijst die ik naar mezelf app. Droomde ik nu dat de fietssamoerai’s het O&O-plein weer bewaken? Oh wacht: het doek is terug.
Je zou het een winterdip kunnen noemen. Of de wintertijd of de stand van de aarde de schuld kunnen geven. Maar eerlijk is eerlijk: dit is wat er gebeurt als je maanden tegen jezelf zegt: ‘Volgende week volgende module wordt het rustiger.’
Nee, de vraag: ‘Vind je het leuk om te brainstormen hoe we van jouw afstudeeronderzoek een artikel kunnen publiceren?’ Die was link.
De gemiddelde werkdruk van een universitaire docent had me kunnen waarschuwen. Het feit dat mijn levensboek voor wetenschappelijk schrijven een ‘survival guide’ is, ook. Maar hoe meer ik gevangen raak in mijn eigen fuik van schrijven, herschrijven, zoeken en zuchten, des te meer ik overtuigd raak.
Wetenschappelijk werk is geweldig. Té geweldig. Het zou een waarschuwingslabel moeten krijgen. Zoiets als: ‘Overmatig reviseren kan schadelijk zijn voor uw geestelijke gezondheid. Zoek hulp wanneer u bij versie 43 nog steeds twijfelt.’ Of: ‘Langdurige blootstelling kan leiden tot koffieafhankelijkheid, slaaptekort en data-analyses tijdens borrels.’
Ik heb het opgezocht: blijkbaar word ik elke ochtend gewekt door Blades of Grass. Zolang het maar geen nieuwe revisieversie is.
