Het bokje

| Lars van de Zandschulp

Lars van de Zandschulp (23) is masterstudent technische bedrijfskunde en staat middenin het Enschedese studentenleven. Hij schrijft om de week een column voor U-Today, over wat hem opvalt in de stad en op de campus. Vandaag over het bokbierseizoen, bijbanen en de rente op studieschuld.

Photo by: RIKKERT HARINK

Het is zover, de pret is op. De zomer is nu echt voorbij. Afgelopen weekend was de laatste dag met temperaturen hoger dan 20 graden. Dan is het ook zaak van dit weer te genieten. Dat deed ik dan ook met ruim 60.000 mensen, 5000 honden en 117 paarden, op de Military. Voor wie het niet kent, dit paardensportevenement in Boekelo is voor Tukkers het jaarlijkse moment om zichzelf stukken chiquer voor te doen dan ze echt zijn.

Meestal is van dat chique gedoe op de terugweg weinig over door de vele gedronken bokbiertjes. Het is best een eindje fietsen naar Enschede terug en onderweg reed ik ongeveer gelijk op met een goed aangeschoten man. Hij zei dat hij misschien een paar bokjes meer gedronken had dan aan zijn vrouw beloofd, maar wel onmeunig had genoten.

Zijn twee zoontjes in zijn e-bakfiets konden zijn capriolen daarentegen absoluut niet waarderen. Bij een stuk fietspad met een poederzachte berm riep de vader nog naar mijn voorliggers dat ze door moesten fietsen. Drie seconden later lag de bakfiets dwars over het fietspad. De jongetjes bleken (tenminste fysiek) ongedeerd, hoorde ik toen de vader met een wagen vol klaagzang weer langs me kwam razen. Het bokbierseizoen is weer goed geopend.

Ik was echter (zo goed als) nuchter, omdat ik op de Military was om te werken in de perstent. Zeker geen spannend baantje, dat neerkomt op mails beantwoorden en mails die je niet kunt beantwoorden, doorsturen naar mensen die dat wel kunnen. Verder was de hoofdmoot koffiezetten voor de aanwezige pers. De ‘ouwe lul’ voor wie ik deze functie vervulde zei dan ook ‘Dom werk kun je het beste door slimme lui laten doen’.

Gelukkig is er voor de Enschede student genoeg dom én slim werk te vinden. In een studentenstad als deze vind ik het dan ook gek als vrienden zeggen dat ze geen baantje kunnen vinden. Vaak een smoes die hun luiheid dient te verkappen. Er is zat werk. De kunst is het vinden van een baantje waar juist slimme lui voor nodig zijn. Toegegeven, de huisgenoot van me die af en toe een tuintje renoveert, verdient per uur wel meer, maar zoals gezegd is het mooie weer voorbij.

De echt slimme student werkt zich niet suf in een hete restaurantkeuken en bemoeit zich ook niet met het vullen van de eindeloze stroom boodschappen in een supermarkt. De yup van morgen bereidt zich voor op een leven na de dood studie door in een slecht zittend wit overhemd achter een balie te zitten. Balies zat op de uni, maar ook bijvoorbeeld de beveiliging van een datacenter is een heerlijk baantje zitten. Tijdens je werk kunnen studeren, het lijkt me een godsgeschenk. Een collega van me die hetzelfde programmeerwerk deed als ik, codeerde vrolijk terwijl hij ’s nachts het datacenter bemande. Dubbel verdienen, ik kan het iedereen aanraden.

De noodzaak (en de studieschuldrente) wordt namelijk vanuit Den Haag hoger en hoger opgevoerd. Zelf durf ik nauwelijks te kijken wat mijn studieschuld is, maar ik weet dat ik heel wat baantjes erbij moet nemen om door die 2.56% niet het bokje te zijn. Robbert Dijkgraaf zelf heeft zijn dubbele functies neergelegd bij zijn aantreden, maar hopelijk mag ik zijn heerlijk verouderde website renoveren als nieuwe schnabbel.

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.