Eigenlijk was hij nog niet klaar voor ‘het werkende leven’, vertelt Lars Oomkes (23). ‘Na mijn bachelor gezondheidswetenschappen, algemene mastervakken en een specialisatie, stond ik ineens op het punt om te beginnen met mijn masteropdracht. Een half jaar later zou ik dus een baan moeten zoeken als zorgprofessional. Maar daar voelde ik me niet klaar voor, ik wilde me verder ontwikkelen.’
Hij zocht naar verbreding; een uitstapje van zijn studie. En bovenal iets waarbij hij sport en gezondheid kon combineren. Dat vond hij bij de Bas van de Goor Foundation, de stichting van de oud-profvolleyballer met als missie om de kwaliteit van leven voor mensen met diabetes te verhogen door middel van sport. ‘Ik kende de stichting al; ik ben gek op sport en heb zelf diabetes type 1. In overleg met mijn studieadviseur Anouk Prins werd dit een soort extracurriculaire activiteit. Niet voor de studiepunten, maar voor mezelf. Hoewel het wel raakvlak had met mijn studie, stelde ik mijn afstuderen met een half jaartje uit.’
'Tot mijn verbazing gaf de eerste deelnemer het na 200 meter al op'
Krijtje
Zodoende kon Oomkes meehelpen bij de Nationale Diabetes Challenge, als grondlegger en begeleider van een wandelgroep. ‘Ik wilde eigenlijk in Enschede deze bewegingsinterventie opzetten, maar hier lopen al veel initiatieven via de organisatie Sportaal. In Losser kon ik wel terecht. Ik kom zelf uit het nabijgelegen Lonneker, dus de afstand was goed te overbruggen.’
Hij kreeg afgelopen voorjaar een groep van acht personen onder zijn hoede, nadat hij een stapeltje folders had achtergelaten bij de plaatselijke huisarts. ‘Mensen met diabetes, pre-diabetes en in enkele gevallen ook andere aandoeningen als hartklachten en COPD, die vaak gepaard gaan met diabetes. Nee, de meesten zagen er niet verschrikkelijk fit uit. Des te gemotiveerder ben je dan om ze in beweging te krijgen.’
Het eerste looprondje eindigde echter vroegtijdig, zag de UT-student. ‘We startten op de plaatselijke atletiekbaan. Tot mijn verbazing gaf de eerste deelnemer het na 200 meter al op, die wilde naar binnen voor een bak koffie. Ik zette met een krijtje een streep op de grond, om iedereen te motiveren een week later voorbij die 200 meter te gaan.’
6,2 kilometer
Terwijl de groep in letterlijke zin stappen zette, gingen ze met spreekwoordelijke sprongen vooruit. Een half rondje werd een rondje. Eén rondje werd twee rondjes. De groep wandelde steeds verder; de atletiekbaan af, de buurten en de bossen in. ‘Eerst moesten ze die eerste drempel over, maar al snel kregen ze de smaak te pakken. Op een gegeven moment gingen we met stappentellers en apps werken en motiveerden we elkaar via een WhatsApp-groep’, vertelt Oomkes. ‘Dat groepsproces vond ik mooi om mee te maken. Samen lopen, elkaar motiveren en een afsluitend bakje koffie in de kantine bij de atletiekbaan.’
Die eerste moeizame 200 meter werd een half jaar later 6,2 kilometer. Nog opmerkelijker dan de afstand waren de gezondheidseffecten. ‘Eén deelnemer is in een halfjaar tijd twintig kilo kwijtgeraakt. En een paar andere deelnemers konden hun diabetesmedicatie met 75 procent terugschroeven’, aldus Oomkes. Bovendien kwamen deelnemers uit hun sociale isolement, vertelt hij. ‘Op een gegeven moment sloot iemand van 87 jaar aan, een tweevoudig weduwnaar. We zijn niet alleen veel actiever geworden, het sociale aspect was minstens zo belangrijk.’
'Deze aandoening bepaalt niet wie ik ben. Ik ben Lars en ik heb toevallig diabetes'
Afgelopen september sloot hij samen met de deelnemers het traject af, tijdens het Nationale Diabetes Challenge Festival in Arnhem. ‘Dat was nog het allermooiste moment’, zegt Oomkes. ‘De vreugde bij al die honderden deelnemers, als ze hun afstand hebben volbracht en over de finish komen. Het zijn mensen die bij wijze van spreken met gymles altijd als laatste werden gekozen. Zij kregen op die dag – eindelijk – een medaille omgehangen. Dat was fantastisch om van dichtbij mee te maken.’
Rekensom
De UT-student kreeg zelf op zijn 16e de diagnose diabetes type 1. ‘Het is gewoon pech hebben’, zegt hij nuchter. ‘In mijn geval was het middenin de tijd van de eerste feestjes, het uitgaan. Natuurlijk was dat even moeilijk, maar je leert ermee leven.’ Hij zocht vooral zijn heil in het sporten. ‘Met name fitness. Toen ik over de mogelijke complicaties hoorde, wist ik: ik moet hier bovenop zitten.’
Want, zo vertelt Oomkes: ‘Er zijn 42 factoren in de wereld die invloed hebben op je bloedsuikerspiegel: warmte, stress, voeding, noem maar op… Maar door te sporten maak je van die heel ingewikkelde rekensom een gemakkelijkere.’ Hij probeert daarom veel te bewegen, goed te eten en regelmaat te houden. ‘Natuurlijk gaat het weleens mis, maar ik sta er vooral pragmatisch in. Deze aandoening bepaalt niet wie ik ben. Ik ben Lars en ik heb toevallig diabetes.’
'Het was gewoon een kwestie van iets proberen en mensen blijven motiveren'
Van dichtbij ervaren
Het uitstapje van zijn studie resulteerde in een bijzondere bijvangst. Via de Bas van de Goor Foundation kreeg hij een afstudeeropdracht aangeboden bij Twentse Koers, een samenwerkingsverband tussen onder meer gemeentes en zorgverzekeraars dat de gezondheid van Twentenaren wil bevorderen. Uiteindelijk hoopt Oomkes ooit bij de Deense farmaceut Novo Nordisk aan de slag te kunnen, die zich specifiek richt op de behandeling van diabetes.
En de wandelgroep, die is – en blijft – voorlopig intact. ‘Vanaf januari gaan we weer lopen met z’n allen, zoals altijd op vrijdagochtend vanaf 10 uur. En ik probeer een nog grotere groep deelnemers te verzamelen voor de volgende Nationale Diabetes Challenge’, aldus Oomkes. Die eerste ervaring smaakt naar meer. ‘Ik begon zonder ervaring of houvast op het gebied van coaching. Het was gewoon een kwestie van iets proberen en mensen blijven motiveren. Mijn studie is gericht op het toekomstbestendig maken van de gezondheidszorg, op preventie en innovatie voor patiënten. Maar dat allemaal eens echt van dichtbij ervaren, kan ik iedereen aanraden.’
