Rotterdamse masterstudenten geneeskunde maken zich zorgen. ‘We kregen begin april te horen dat we tot eind mei geen coschappen kunnen volgen en dat we ook geen afstandsonderwijs krijgen’, zegt een van hen.
Ze hebben er begrip voor dat artsen door de coronacrisis andere prioriteiten hebben dan onderwijs verzorgen en coschappers begeleiden. ‘Maar een deel van onze docenten staat helemaal niet op de medische werkvloer. Als zij het onderwijs zoveel mogelijk online zouden aanbieden, blijft de vertraging beperkt. Juist tijdens een pandemie is dat ook in het belang van de samenleving.’
Overbelasting
Volgens het Erasmus MC klopt het dat een ‘aanzienlijke meerderheid’ van de studenten tien weken studievertraging oploopt vanwege de overbelasting van de zorg. Het zou zomaar langer duren, zegt de woordvoerder. De problemen spelen ook bij andere universitair medische centra.
Veel van het masteronderwijs betreft het aanleren van klinische vaardigheden: handelingen die je als arts moet kunnen verrichten. ‘Daardoor kan het maar zeer ten dele digitaal worden aangeboden. Bovendien moeten de studenten straks alsnog tien weken stagelopen, dus zou het online aanbieden van onderwijs geen tijdwinst opleveren.’
Maar volgens de Rotterdamse masterstudenten bestaat maar hooguit een kwart van hun onderwijs uit het aanleren van praktische vaardigheden. ‘Die lessen kunnen inderdaad niet online, maar de rest wel. Dat zou de studievertraging flink verkorten.’
Studieschuld
Amir Abdelmoumen, voorzitter van de landelijke belangenvereniging De Geneeskundestudent, kent de problemen maar al te goed. Hij is zelf vijfdejaars in Rotterdam: ‘Op dit moment kunnen we al een aantal weken niet door met onze studie en ook ik vraag me af waarom er zo weinig online gebeurt.’
Hij weet niet precies hoe het eraan toegaat bij de andere masteropleidingen, maar hij schat dat studenten zeker drie maanden vertraging oplopen. ‘Steeds meer studenten maken zich grote zorgen maken over hun almaar oplopende studieschuld. Die is al hoger dan gemiddeld omdat een geneeskundestudie zes jaar duurt en studenten meestal geen bijbaantje kunnen hebben naast hun coschappen.’ Hij vindt dat de geneeskundestudenten financieel gecompenseerd moeten worden.
Kortere coschappen
Volgens hem hebben de universiteiten plannen om de studievertraging terug te dringen door de coschappen te verkorten. Abdelmoumen: ‘De ene student vindt dat een goed idee, terwijl de ander bang is dat dit ten koste van de opleiding gaat. We gaan onze leden daarover raadplegen en er vervolgens over praten met de universiteiten.’
