Het onderwerp bevlogenheid moet bovenaan de onderwijsagenda gezet worden, vindt Konermann. Volgens haar is het personeelsbeleid in het onderwijs te weinig mensgericht. ‘Scholen gaan veelal instrumenteel om met hun medewerkers, die krijgen zo nu en dan een beoordelingsgesprek waarin een lijstje wordt afgewerkt waaraan docenten moeten voldoen. De behoeften van de docent zelf spelen nauwelijks een rol. Dit systeem roept een bepaalde gelatenheid op.’
Veel jonge docenten haken al in de eerste drie jaar van hun loopbaan af. Ze zijn opgebrand of gedesillusioneerd. Door bevlogenheid centraal te stellen in het personeelsbeleid werken scholen aan hun menselijke kant. Toch leiden deze overwegend zachte interventies volgens Konermann tot harde resultaten. ‘Bevlogen docenten hebben minder last van ziekteverzuim en zoeken minder snel een andere baan, maar het belangrijkste nog is dat zij een positieve bijdrage leveren aan de leerresultaten van de individuele leerling.’
‘Een bevlogen docent werkt aanstekelijk op leerlingen. Iedereen herinnert zich een leraar die boeiende verhalen kon vertellen. Dat heeft een positieve invloed op leerlingen en zorgt voor een prettige sfeer in de klas’, aldus Konermann twee jaar geleden in een interview met UT-Nieuws.
