Het regent stevig door, de vallende bladeren kleuren stemmig bij de geeloranje stenen van de eeuwenoude gebouwen. Felix ontvangt zijn gast op de trap van de vermaarde Bodleian Library. Het is de oudste openbare bibliotheek van Europa, daterend uit de vijftiende eeuw en in het bezit van beroemde werken als Shakespeare's First Folio, de brieven van Shelley, het Chanson de Roland, vier exemplaren van de Magna Carta en de dagboeken van James Woodforde. `Het is alleen al waanzinnig om hier rond te lopen, daar waar eeuwen geleden de grote geleerden van die tijd studeerden. Alles in deze stad, al die oude gebouwen zorgen voor een academische atmosfeer. De ambiance is fantastisch.'
Felix had al veel programma's van andere topuniversiteiten bekeken. `Toen ik dat van Oxford zag, dacht ik: dit is wat ik wil. Achter elke fraaie gevel hier schuilt een verhaal. Als je eenmaal tot de studie bent toegelaten gaan er vele deuren voor je open, ook letterlijk. De mogelijkheden om aan je zelf te werken zijn eindeloos. En daar gaat het om: het verhogen van je intellectuele vermogen.'
Zijn studie omvat een breed terrein. Misschien dat hij er voor zijn afstuderen nog een wetenschappelijk artikel over kan schrijven. `Wat mij fascineert is hoe we kunnen werken aan het oplossen van sociale problemen. De maatschappij verhardt zich, in Nederland nog meer in het westen dan in het oosten. Ik wil weten wat de reden is dat bijvoorbeeld in een stad als Gouda buschauffeurs worden afgetuigd door jongeren. Waar komt dat vandaan? Kwestie van opvoeding? Ik ben tegen repressie, ik wil de achtergronden weten en tot een constructieve oplossing komen op basis van wetenschappelijk bewijs. Ik denk zelf dat het heel heilzaam en uiteindelijk zelf kostenbesparend kan zijn om kinderen bepaalde sociale vaardigheden te leren. Maar dan wel in de vroege kindertijd en in lijn met heersende opvattingen over normen en waarden. In de puberteit komt interventie juist te laat.'
Een van de eerste wapenfeiten waar hij tevreden op terugziet was het lidmaatschap van de Oxford Union Society, waar wekelijks debatten worden gehouden en bekende sprekers uitgenodigd. `Het kostte me tweehonderd pond, maar dan ben ik ook lid voor het leven. De retoriek waarmee men met elkaar in debat gaat is echt ongeëvenaard. Laatst was Tommy Hilfiger op bezoek en ook Pamela Anderson. Je kunt natuurlijk van alles van haar vinden, maar ze heeft wel een verhaal te vertellen omdat ze veel heeft meegemaakt.'
Met zijn vriendin Charlotte van Nus, die aan de UT communicatiewetenschap studeert, bewoont hij een, zeker voor studentenbegrippen, riant appartement in het Linacre College, een van de vele tientallen studentenleefgemeenschappen in Oxford. `Ik heb, toen ik eenmaal door de zware selectie was heen gekomen, naar woonruimte gezocht met een partner-friendly profiel. Dat is fijner dan dat je alleen maar gedoogd wordt als samenwonenden. Charlotte kan hier in alle rust aan haar afstudeerscriptie werken.'
De studie zelf is qua niveau wel een `trapje hoger' dan dat van de UT, aldus Felix. `Het tempo ligt hoog, er wordt veel van je verwacht. Een opdracht van een paar honderd pagina's leesvoer in korte tijd is heel gewoon. Het schrijven van omvangrijke essays is vaste prik.' Aan het eind van het jaar zijn er slechts twee afsluitende tentamens die gaan over de stof van het hele jaar. `Dat stelt hoge eisen aan je parate kennis.' Felix moet het nog even uitzoeken, maar hij denkt dat het ceremonieel rond de buluitreiking geheel in Oxford-stijl zal verlopen. In toga dus, plus allerlei andere toeters en bellen.
Het gaat hier niet alleen om het vergaren van kennis, legt hij uit, maar ook om over alles wat je leert een mening te vormen. `Daarom lees ik de stukken in slow tempo omdat ik steeds bezig ben voor mezelf te formuleren wat ik er van vind. Dat is de uitdaging, je leert er heel kritisch van denken.'
In de groep van dertig studenten is het in het begin wel even wennen en aftasten. Hoe hoog ligt de lat, dat was de vraag. `Ze komen overal vandaan, Yale, Harvard, Columbia (New York). Allemaal top. Ze weten in hun benadering de harde kern direct te raken. Dat zie je op de UT niet altijd. In deze setting moet je zien mee te komen. Het niveau en de interactie zijn hoog. Dat geeft best wel stress, ja. Ik ben er aan gewend nu, ik kan wel aardig meekomen.'
Het neemt niet weg dat Felix iedere dag intensief met zijn studie bezig is. Overdag colleges, 's avonds en in het weekend een flinke portie leeswerk. Veel uitgaan en doorzakken is er niet bij. `Iedere student zit hier in een soort format. We zijn met z'n allen met serieuze zaken bezig, dat hangt als een schaduw over de mensen heen. Voor grote uitspattingen is geen ruimte. Ik kan me niet veroorloven te verslappen.'
Cijfers, ze lijken geen rol te spelen, maar ze spelen op de achtergrond zeker mee. `Je wordt hier vooral op je karakter getest, op je doorzettingsvermogen. Van onderlinge rivaliteit is geen sprake, gelukkig maar. We zijn heel collegiaal naar elkaar toe. Maar ik wil, als het even kan, wel met een hoog cijfer weggaan.'
Felix meldt dat hij deze week voor zijn eerste werkstuk een `fine' heeft gescoord. `Ik kreeg een uur lang feedback van mijn docent op mijn essay, waar vind je dat nog?'
Engels spreekt Felix vloeiend, schrijven gaat ook prima: vaardigheden die hij leerde in het jaar dat hij op een Amerikaanse highschool verbleef, na zijn eindexamen.
De lunch gebruiken we in de Turf Tavern Pub, op de plek waar Bill Clinton ooit zijn vermaarde sigaren rookte en waar al in 1381 het eerste bloed vloeide tijdens zwaardgevechten. Ook werd er stevig gegokt. Nu ligt de kroeg er vredig bij. De stroomvoorziening laat vandaag te wensen over, de koffie loopt niet door. Voor de gasten in het knusse etablissement is dat geen punt. Kan gebeuren. Dan maar iets anders, thee bijvoorbeeld of een van de tientallen fijne bieren. En daarbij een zeer betaalbaar streekgerecht. Felix en zijn vriendin eten meestal in hun eigen college, waar zoals gebruikelijk de catering door een particulier bedrijf wordt verzorgd.
Felix is content met zijn verblijf in Oxford. Zijn vrienden Yori (Londen) en Remco (Cambridge) gaat hij binnenkort opzoeken, zodra er een gaatje is. Maar dat valt niet mee, gezien de tijdsdruk. En de toekomst? Doorgaan in de wetenschap? Felix denkt van wel. `Als ik Oxford goed afsluit verhoogt dat mijn kansen om ergens te kunnen promoveren. Dat is mijn volgende station. Ik ken het niveau van de UT, het is zeker een optie. Ik heb erg positieve herinneringen aan de sfeer op de UT. Ik heb me er tijdens mijn bachelor uitstekend kunnen ontplooien. Maar misschien wordt het wel Amerika, al kost promoveren daar een hoop geld.'
En daarna? `Eh, de universiteit is mijn favoriete omgeving. Maar ik wil niet te snel gaan. Ik heb bijvoorbeeld hoegenaamd geen werkervaring, behalve dan dat ik als projectleider heb gewerkt bij Unipartners. Men verwacht iets van me na zo'n topstudie. Dus een jaar bedrijfsleven of publieke sector zou nog niet zo gek zijn.' En in de toekomst misschien een hoogleraarschap? `Als zich kansen voordoen zal ik die zeker aangrijpen.'
 |
| Felix van Urk |
University of Oxford
 |
Oxford heeft zo'n 165 duizend inwoners en ligt ruim tachtig kilometer ten westen van Londen. De universiteit is de oudste van het Verenigd Koninkrijk, opgericht rond 1096. Er studeren iets meer dan twintigduizend studenten. In de Times Higher Education Ranking van beste universiteiten deelt Oxford de zesde plaats met Cambridge, achter vijf Amerikaanse instellingen. In de QS World University Ranking (minder op de VS gericht) staat Oxford eveneens zesde.
 |
