Nog even, en dan is het weer 3 mei. Dan zijn we een beetje jarig. Het is dan namelijk de dag van de Persvrijheid. Op die dag wordt stil gestaan bij het belang van de persvrijheid en het feit dat er nog steeds journalisten vermoord en gevangen gezet worden. Nou valt dat in Nederland allemaal toch wel mee, zult u denken. Klopt. Doorgaans is het in ons kikkerlandje best goed geregeld. We mogen schrijven, interviewen en filmen wat we willen. Of nouja, bijna dan. Aan de Koningin hangen een paar mediaregels vast, maar sinds kort is dat ook op de UT het geval. Afgelopen dinsdag werd UT-Nieuws namelijk een heus verbod opgelegd: alle vijf redactieleden - en nog een paar freelancers - waren niet welkom bij de lezing van Dirk Scheringa. Alle andere 2800 UT-medewerkers en 8245 studenten waren dat wel. Waarom? Nou, dat zou staan in het contract dat studievereniging Stress afsloot met de heer Scheringa. De échte reden: een lezing in het bijzijn van pers zou Stress meer geld kosten. Nou laat het UT-Nieuws zich niet zo snel de mond snoeren. Dan zouden de pagina's in deze krant namelijk wel erg blanco blijven. Gewapend met kladblok, pen en camera infiltreerden we in het publiek. Helaas. Een overijverig Stresslid verklikte de verslaggever. Gelukkig bleef een nieuwe student-medewerker die niet op de lijst stond, onopgemerkt.
Scheringa had trouwens niet veel te melden, hij is toch een soort van vergane glorie, die met een hoop geneuzel grof geld verdient. Liever schrijven wij dan ook over de huidige Stress-bestuurders, die - ondanks hun studie - geen kaas hebben gegeten van academisch denken en handelen. Daaronder verstaan wij in ieder geval onafhankelijk, consistent, logisch, constructief-kritisch en creatief denken, gecombineerd met een hoge mate van nieuwsgierigheid.
Dat Scheringa werd uitgenodigd, zegt eigenlijk al genoeg.
Zenuwen
Mannen die nerveus zijn voor een vergadering kunnen het beste kort voor de bijeenkomst hun broek even laten zakken voor een vluchtig vrijpartijtje. Parallel aan de diepe klaarkomende zucht stromen namelijk ook de opgekropte zenuwen keihard naar buiten. Stoot, zucht en laat die meeting maar komen, ratelt het hoogmoedig in de bovenkamers van de heren. Stuart Brody, psycholoog van de Schotse Paisley Universiteit deed er onderzoek naar. Seks is dé manier om zenuwen de baas te blijven voordat men een elevator pitch of een andersoortige presentatie moet houden. Na het vrijen kun je beter speechen, stelt de psycholoog. Er is één kanttekening: Alleen `full sexual intercourse', het echte werk dus, helpt. De op hol geslagen oxytocine is het verantwoordelijke stofje. Het hormoon zorgt voor minder sociale angst. De aanmaak ervan schiet bij mannen direct na de daad omhoog. Seks kalmeert dus. Het brengt rust en ontspant. Een voorheen gewichtige vergadering, wordt na een potje seks een appeltje eitje. De man schudt zijn woorden moeiteloos uit zijn mouw en doet zonder hakkelen, stotteren en haperingen zijn verhaal. De oxytocine overwint de sociale angst. Bravo.
Rest ons nog één, niet geheel onbelangrijke, vraag: waar haalt de man zo kort voor een bespreking de seks vandaan? Bestaan er speciale escortservices? Is dat het old boys network? Gebeuren er dingen in het herentoilet die het daglicht niet kunnen verdragen? En hoe zit het eigenlijk met de vrouwen? Voor hen gaat de oxytocine-vlieger niet op, wijst het onderzoek uit. Jammer? Ach nee, zij komen zo wel uit hun woorden en anders gaat de Tarzan gewoon mee in de handtas.
