 |
| (Foto: Arjan Reef) |
`Volgende week hebben we gebak. Dan ben ik 12,5 jaar in dienst', vertelt George Oude Elferink in zijn lab in de Hogekamp. `Samen met mijn collega Jan Talman doe ik het onderhoud van alle vacuümpompen op de universiteit. Dat zijn er zo'n achthonderd. De cleanroom staat vol met pompen, maar ook op de rest van de UT staan er heel wat. We doen dus onderhoud, maar treden ook op bij storingen aan een pomp of de opstelling die eromheen staat. Er wil wel eens een lek ontstaan. Met een lekzoeker en helium ga ik de naden langs en als het apparaat begint te piepen weet ik dat daar het lek zit.
Het is heel specialistisch werk. In het oosten van het land zijn weinig vacuümtechnici. Met zijn tweeën kunnen wij 99 procent van de gevallen oplossen. Heel soms moeten we een pomp of een onderdeel terugsturen naar de fabrikant. De onderzoekers die met de opstelling werken, hebben weinig verstand van vacuüm. Ze kunnen de druk aflezen, maar als er iets niet goed is, komen ze bij ons. Als je 's ochtends een pomp brengt, draait hij vaak dezelfde dag nog. Dat is onze grote kracht. Als vakgroepen zo'n pomp naar de fabriek sturen, ben je zo drie weken verder. Mooiste van het beroep is de veelzijdigheid. Er zijn zoveel verschillende pompen. En, sommige mensen denken dat vacuüm niks is. Maar voor ons is vacuüm juist heel veel. Er komt zoveel bij kijken. Ik vind het elke keer opnieuw een uitdaging als er iets stuk is. Wij kennen geen standaardprocedures. Soms komt er een paar dagen puzzelen bij kijken. Als het dan opgelost is, geeft dat veel voldoening.'
