`Supervet. Ik heb nog nooit zoveel mensen zo uit hun dak zien gaan zonder alcohol. Voor de troepen is het echt een stapavond. Ze vonden het geweldig en gingen helemaal los.' Femke vertelt erover alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat je optreedt in Uruzgan. Ze deed vier shows als achtergronddanseres bij Idols-winnares Rafaëlla. Een vijfde in Deh Rawod ging niet door, omdat het vliegtuig dat hen daarnaartoe zou brengen kapot was.
Toen ze het telefoontje kreeg of ze met Rafaëlla wilde optreden in Uruzgan, was haar eerste gedachte: is dat wel veilig? `Twee danseressen waren uitgevallen en het boekingskantoor belde mijn dansschool of ze twee mensen hadden die wilden invallen. Wij doen wel vaker wat voor dat entertainmentbureau. Ik had een uur om te beslissen. Een kennis die in Uruzgan was geweest, verzekerde me dat het veilig was. Je blijft namelijk binnen de kampen. Ik ben direct een paspoort en de vlucht gaan regelen.'
Het leukste optreden vond de studente de show in Tarin Kowt, Kamp Holland. `Omdat daar heel veel Nederlanders zitten. Die waren zo enthousiast. En buiten de optredens spreken ze je ook aan. Ze zijn echt heel sociaal. Ja, als vrouw word je natuurlijk behoorlijk aangekeken, maar daar had ik wel op gerekend. Ze vinden je sowieso al raar, omdat je in burger rondloopt.
`Ik had verwacht dat er een bepaalde sfeer zou hangen, maar dat viel heel erg mee', vertelt Femke.
Ze had nauwelijks het idee dat ze in oorlogsgebied was. `Het kamp in Kandahar is enorm groot. Daar merk je niets van de buitenwereld. Een keer ging het alarm. Toen moesten we op de grond liggen en daarna naar een bunker. Daar kregen we te horen dat er niets aan de hand was. Bij het verplaatsen per helikopter kregen we wel een vest aan en een helm op. Je weet dat er iets kan gebeuren. In die heli zaten ook schutters voorin. Een keer konden we niet weg, omdat het te slecht weer was. Moesten we het een uur laten weer proberen. Dat vond ik wel een beetje eng. Ook omdat we bij Amerikanen inzaten. We dachten dat die misschien meer risico zouden nemen.'
`In Kamp Holland hangt echt een positieve, gezellige sfeer. Je beseft dat je in een oorlog zit door het monument dat er staat voor de jongens die zijn omgekomen. Of in de eetzaal als je alle mannen daar ziet zitten met hun geweer nog om. Maar juist omdat er zo'n positieve sfeer hangt, krijg je een heel veilig gevoel. Een soort campinggevoel. Net als dat je op de camping tijdens het afwassen met iedereen een praatje maakt, praat je in het kamp met iedereen bij een bakje koffie. Voor ons was het ook een soort vakantie. We moesten oefenen voor de optredens, maar verder hebben we lekker in de zon gelegen. Maar ja, die jongens moeten daar gewoon hun werk doen hè.'
`Veel van wat er buiten de kampen gebeurt, merk je niet. De jongens mogen daar ook niet over praten. Ik heb wel met ze gesproken over of Nederland nou in Afghanistan moet blijven of niet. Ik vind het interessant wat die jongens er zelf van vinden. Het is heel wisselend. Maar de meesten denken dat ze er voor de opbouwmissie nog lang niet weg zijn.'
Of er een vervolg komt aan de samenwerking met Rafaëlla weet Femke niet. `Ik ben hier speciaal voor gevraagd. Verder zie ik wel. Het was een heel bijzondere ervaring en ik heb in die kampen heel veel gezien: het ziekenhuis, al die verschillende voertuigen. De optredens gingen goed. Het is leuk als mensen zo enthousiast zijn. Daar haal je zelf ook energie uit.'
 |
| Een van de shows van Idolswinnares Rafaëlla en haar twee achtergronddanseressen (links UT-studente communicatie Femke ten Broeke) in Kamp Holland. |
 |
| Femke (groene broek) en haar vrouwelijke collega's op de plaat met een paar manschappen |
