Een ontwikkelingswerker die niet goed weet hoe hij om moet gaan met iemand die meedoet aan de ramadan, of twijfelt wanneer hij iemand wel of niet de hand moet schudden, het zijn zaken die het verschil kunnen maken tussen succes en mislukking van een missie in het buitenland. `Cultuur', stelt Wenting, `speelt een centrale rol in de effectiviteit van ontwikkelingswerk.'
Uit verschillende literatuur blijkt dat de kwaliteit van hulpverlening valt of staat met de mate waarin een ontwikkelingswerker de cultuur van een land kent en zijn handelen daarop afstemt. `Als je hulp inbedt in de culturele context van een land, zal die veel gemakkelijker worden geaccepteerd', vat Wenting samen.
Wenting, die in het dagelijks leven leerkracht op een basisschool in Rossum is en de studie onderwijskunde in deeltijd volgde, concludeert dat de bestaande opleidingen voor ontwikkelingswerkers in grote mate lijken aan te sluiten op de interculturele competenties die volgens de literatuur wenselijk zijn. Echter, om de opleidingen nog effectiever te maken zouden ontwikkelingsorganisaties expliciet moeten beschrijven welke interculturele competenties zij precies van hun personeel verwachten. Dat kunnen namelijk andere zijn dan die in de literatuur worden genoemd.
Volgens de literatuur moet een goede ontwikkelingswerker gemotiveerd zijn om te communiceren met iemand die een andere culturele achtergrond heeft en beschikken over een gedegen kennis van geschiedenis, politiek, maatschappij en gedragsregels van het gastland. `Het op de juiste wijze omgaan met gedragsregels maakt daarvan deel uit', zegt Wenting. `Maar het gaat ook om normen, waarden en lokale gewoonten en de vaardigheid om al die dingen om te zetten in adequaat gedrag.'
