In toenemende mate stuit de reorganisatie van de dienstverlening en de voorbereiding, die tot een goed plan moet leiden, de CC-fractie tegen de borst.
In eerste instantie heeft de U-raad terughoudend gereageerd. Logisch, want als het mogelijk is geld vrij te spelen op de dienstverlening dat vervolgens ingezet kan worden voor onderwijs en onderzoek, dan is de raad daar ook vóór. Natuurlijk wel op basis van goed onderbouwde plannen. Plannen die opgesteld worden mét het personeel, niet om ze te ontslaan. Maar het collegevoorstel was in de zomer nog dermate vaag, dat het nog niet inhoudelijk beoordeeld kon worden.
Inmiddels beginnen echter de plannen èn de werkwijze van het college duidelijker te worden.
De CC-fractie beoordeelt de gang van zaken tot nu toe als volgt:
-
In juni heeft het college geweigerd de met de UR afgesproken evaluatie van de reorganisatie van januari 2003 uit te voeren.
-
In september heeft het college de organisatie op hoofdlijnen reeds vastgelegd en opdracht gegeven deze in te richten, met als randvoorwaarde een bezuiniging van M€ 5. Dat is in strijd met het advies van de UR om opties voor bezuinigingen en organisatievorm open te houden en eerst een goede analyse van gewenste veranderingen en keuzeopties te maken. Dit advies sluit naar ons oordeel ook aan op een breed gedragen signaal dat van de discussiebijeenkomsten uit ging.
-
Het veel te krappe tijdspad, de samenstelling van de werkgroepen en de premature benoemingen van de beoogde directeuren hebben het vertrouwen in goede resultaten van het “ontwerpproces” een flinke knauw gegeven.
-
Goede voorbeelden van gehaast en onzorgvuldig plannen maken zijn de enquêtes, waarmee de ingehuurde organisatiekundigen de gewenste dienstverlening willen inventariseren. Tendentieuze en irrelevante vraagstellingen kunnen nimmer tot goede conclusies leiden.
-
Uit elders opgedane ervaringen met dergelijke veranderingsprocessen blijkt dat het tegelijkertijd willen veranderen van werkwijze en organisatievorm tot de grootste ongelukken leidt.
-
De stuurgroep, waarmee het college het hele proces stuurt, verbloemt zijn intenties niet. In een schrijven worden de projectgroepen erop gewezen dat volstaan kan worden met het geven van informatie: het is niet de bedoeling om betrokkenen inspraak te geven in de besluitvorming. Bij die besluitvorming dient men snel tot keuzes ten aanzien van het dienstverleningspakket te komen, die tot de vastgelegde bezuinigingstaakstelling en organisatievorm leiden.
-
Het college weigert in te gaan op het voorstel van een decentrale adviesronde over de uitgewerkte deelplannen, alvorens het college en de UR tot besluitvorming over het totaalplan komen. Dit voorstel werd overigens gesteund door alle faculteitsraden en dienstraden.
Het staat het CvB vrij om adviezen en voorstellen van de medezeggenschap in dit stadium beargumenteerd naast zich neer te leggen. Maar daarbij neemt het college bewust het risico dat een opeenhoping van niet-opgevolgde adviezen leidt tot een goed beargumenteerde blokkade van het reorganisatieplan door de U-raad.
In moderne, efficiënte bestuurders valt te waarderen dat zij weten wat ze willen en vasthouden aan hun visie. Maar evenzeer kan men van hen verwachten dat zij oog en oor hebben voor kritiek en ideeën die uit een professionele organisatie naar voren wordt gebracht. Zij dienen te handelen in het besef dat voor ingrijpende maatregelen, met mogelijk gedwongen ontslagen, uiterste zorgvuldigheid en maximaal draagvlak geboden is. Dat besef herkennen wij niet in het handelen van het college.
Heeft onze achterban van studenten en personeel nog suggesties hoe wij met deze kwestie moeten omgaan?
De CC-fractie in de U-raad
