Aspirant-leden van Audentis-dispuut Tranquillum brachten de afgelopen week grotendeels door in de buitenlucht. De aspiranten, binnen het dispuut de Pothakkers genaamd, moesten een door het dispuut geleverde groene driezitter vier dagen lang constant bezet houden. Het doel van de opdracht: elkaar beter leren kennen.
De Pothakkers zaten in ploegen van twee op de bank, zes uur op, zes uur af. Wie niet hoefde bankzitten, kon bijslapen of, niet onbelangrijk, colleges volgen. De groene bank werd overal in de stad gesignaleerd: op het van Heekplein, bij het gemeentehuis, op de Oude Markt. Een wollen deken beschermde de heren 's avonds tegen de kou. Bij regen stond de bank onder het afdakje bij het stadhuis. Volgens Joost van Pijkeren, zevendejaars BK en al jaren lid van Tranquillum is het een heel sociale opdracht. `De opdracht dwingt de nieuwe leden om met elkaar te praten, wat moet je anders een hele dag doen? Zo creëer je vanzelf een band. Met vernederingen, machtsmisbruik of klakkeloze gehoorzaamheid heeft deze opdracht niets te maken. Sterker, ik zou niet eens willen spreken van een ontgroening, daarvoor zijn de opdrachten veel te vrij.'
Aspiranten Peter Keeris (tweedejaars BIT) en Diederik Keij (tweedejaars TN) vonden het vooral erg gezellig. `We kregen veel leuke reacties van het winkelende publiek. Waar we `s avonds aten? Op de bank natuurlijk. We zetten de bank gewoon ergens op het terras van een restaurant, wel zo gezellig.' `s Nachts was de bank vooral een aantrekkingspunt voor zwervers. `Een praatje maken op z'n tijd is leuk, maar uiteindelijk zochten we toch het liefst een rustig plekje op', aldus de aspiranten die nu hun volgende opdracht afwachten. Bankzitten alléén is natuurlijk niet genoeg voor het felbegeerde lidmaatschap van Tranquillum.
Groot offer
Ook de ontgroening van damesdispuut Bastet is in volle gang. Voor de aspirant-leden, de Sechmets, is het vooral een `groot offer' van hun vrije tijd. Ze hebben nog geen idee wat er de komende acht weken gaat gebeuren, weten alleen dat er iedere dag nieuwe opdrachten wachten, dat het zwaar is en dat het alleen maar zwaarder wordt. Sechmets zijn te herkennen aan een speciaal jurkje en een brede haarband die ze zeven dagen per week, vierentwintig uur per dag moeten dragen.
Tijdens de ontgroeningsperiode staat alles in het teken van de opdrachten, vertelt Marita Overwijk, derdejaars EDMM-student. `Al het andere verschuift naar de tweede plaats. Mijn studie staat even op een laag pitje. Tijd voor vrienden heb ik niet en als ik thuis ben, wens ik alleen maar rust. Even niemand om me heen.'
Tot nu toe vindt aspirant-lid Willemien Alting, tweedejaars GZW, het nog wel vol te houden. `Maar er zal zeker een moment komen waarop ik het echt niet meer zie zitten, het is niet altijd even gemakkelijk. Gelukkig hebben we ook veel gezelligheid met elkaar. En als we er écht doorheen zitten, is er nog altijd een vertrouwenspersoon op wie we terug kunnen vallen.'
Extreem ver zullen de Sechmets in de ontgroening niet gaan, zeggen ze. `We doen niet mee aan gedwongen drankspellen en we laten ons ook niet vernederen. Alhoewel, dat kan natuurlijk wel eens gebeuren. Maar je weet waar je het voor doet en je moet ook beseffen dat de commissie een rol speelt, daar prik je wel doorheen.'
De taak van de ontgroeningcommissie van Bastet is opdrachten uitdelen en controleren. `We zijn niet altijd even vrolijk als ze een opdracht niet goed uitvoeren', vertellen Birgit Couwenberg en Maj-Britt van Raalte, vierdejaars TCW-studenten. `Je hoort ons dan wel even zeiken, maar we zijn geen heksen bij wie je niet in de buurt durft te komen.'
De commissie begrijpt maar al te goed dat de ontgroening zwaar is, ze hebben het immers zelf ook moeten doorstaan. `Als de Sechmets iets echt niet willen hebben ze de mogelijkheid om dat aan te geven', zeggen ze. `Assertiviteit wordt in deze periode gewaardeerd.' De belangrijkste tip die de ontgroeningscommissie dan ook wil geven is simpel: `ken je eigen grenzen en blijf vooral jezelf.'
Geheim
Met roze haar en gekleed in landelijke geruite blouses banjerden de aspirant-leden, Otto's, van damesdispuut Mnemosyne het afgelopen weekend door de stad. Wat ze moesten doen, konden ze helaas niet vertellen. Alle opdrachten blijven namelijk binnen het dispuut, zo luiden de regels. Ook wie de dames zijn is `totally off the record': tijdens de ontgroeningsperiode mogen de studenten elkaar zelfs niet bij de voornaam noemen. De komende acht weken luisteren ze enkel naar de naam Otto.
De Sechmets van damesdispuut Bastet showen hun outfit. (Foto's: Maurits Diephuis)
De aspirant-leden van Mnemosyne heten tijdens de ontgroening `Otto'.
De bankzitters. Van links af Peter, Joost en Diederik.
