`Je moet eerst de vrouwen pakken'

| Redactie

Leden van studievereniging Isaac Newton (werktuigbouwkunde) en Paradoks (biomedische technologie en technische geneeskunde) rukten gisterochtend in alle vroegte uit naar vliegbasis Twenthe. Op het programma: een dagje rellen met de Mobiele Eenheid. Voor de ME'ers een oefening en voor de studenten een verzetje. Het gaat er niet zachtzinnig aan toe. `Ik kreeg zo'n knuppel op mijn kop.'


Natte pakken, rake klappen en blauwe plekken. Niets bleef de zeventig studenten bespaard.`Ik kreeg die straal recht in mijn gezicht,' roept een van hen na afloop van de oefening met het waterkanon. `Ja, dat doet best pijn.' Was het daarom dat er die ochtend geen enkele vrouwelijke student te vinden was? Enfin, de instructies waren duidelijk.`Paarden zijn linke beesten. Blijf niet staan, maar ren weg. Honden grijpen naar alles. Uit de buurt blijven dus. En ja,' geeft de instructeur toe, `een tik met een gummiknuppel komt zeker hard aan.'

De studenten, die verdeeld zijn in drie groepen, doen aan twee oefeningen mee. Decor voor de eerste training is een saai, kaal plein. De studenten, gewapend met tennisballen en blokken hout, spelen de rol van relschoppers en dagen de ME uit. Het spel begint. Luid schreeuwend en joelend beuken de studenten op de eenheid in. Deze wijkt in het midden en ME'ers te paard komen in ras tempo aandraven. `Shit', klinkt het overal. Iedereen maakt dat-ie wegkomt. Wanneer de rust weerkeert, hergroeperen de studenten zich. Weer rukken ze op richting de ME'ers. Tennisballen schrikken hen echter niet af en de paarden zijn onover­win­ne­lijk. Een student: `Imponerend. Je gaat écht wel op de loop als zo'n beest je achterna zit.' De ME voert de eerste charges uit en het eerste slachtoffer valt. `Ik kreeg zo'n knuppel op mijn kop,' zegt hij en showt zijn rode bult. Met een ijsklontje koelt hij de zere plek.

De drang om te winnen blijkt tijdens de oefening met het waterkanon. Houten pallets en autobanden vormen een barricade. De relschoppers verschansen zich erachter en zingen `het is stil aan de overkant', onderwijl met brokken rubber gooiend. De ME beweegt zich voorwaarts. Het water spuit en de relschoppers worden faliekant weggevaagd. Enkelen worden gearresteerd en haken met zere vingers en bonkende hoofden af. Nog natrillend van het koude water en de spanning kijken ze de kordaat oprukkende politionele eenheden na.

De studenten wagen nog een laatste truc: ze groeperen zich op de grond en blijven stug zitten. In elkaar gedoken en met de handen voor het gezicht proberen ze zich te beschermen tegen de meedogenloze stralen van het waterkanon. Gehoorde tactieken als `we moeten eerst de vrouwen pakken' of `we trekken één persoon uit de linie en bespringen deze met z'n allen' hebben geen zin meer. Doorweekt en koud druipen ze af.

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.