Condooms
Ideaal! Lekker met een stuk rubber van CZ om je snikkel honderd keer per jaar je Johannes ergens inhangen. Zou dat condoom gesponsord zijn? We zien het al voor ons: deze vrijpartij wordt mede mogelijk gemaakt door CZ, Actief in Gezondheid.
Wel slim, want met een voorraadje van honderd condooms vervalt ook de noodzaak tot een maandelijkse soa-test zullen we maar zeggen. Al blijven er natuurlijk altijd mensen die neuken met condoom hetzelfde vinden als biefstuk eten met het plastic zakje van de slager er nog om.
Wij zijn zeer te spreken over dit studentvriendelijke initiatief, maar hebben voor CZ nog een paar suggesties.
Een gratis nieuwe lever wanneer de oude kapot gezopen is;
Gratis honderd pessaria voor de vrouwelijke student (die doen het ook!);
Ieder jaar kosteloos een nieuwe voorraad aspirine, of, als dat voor sommigen onvoldoende blijkt om de vrijdagochtendkater te bestrijden, ibuprofen;
Wekelijks een etentje op kosten van CZ bij een goed restaurant. Immers, vijf jaar lang alleen pizza's en ander junkievoedsel innemen, kan in de toekomst ook tot problemen leiden;
Misschien behoort een packagedeal met Douwe Egberts of Van Nelle tot de mogelijkheden? Zonder een bakkie leut is nog nooit iemand BA of MA geworden.
Een wekelijkse Thaise massage mag evenmin ontbreken. Stress is dodelijk.
Misschien iets voor in het aanvullend pakket?
Kees
Aan de journalistiek kleefde ooit een romantisch beeld. Wie dacht aan verslaggevers zag een ietwat morsig, cynisch figuur tot in de late uurtjes, met een asbak en een goede fles sterke drank binnen handbereik, eenzaam zwoegend complotten ontrafelen en waakhond van de samenleving spelen.
Tja, das war einmal, zullen we maar zeggen.
Waar het misgegaan is, weet niemand.
Van eenzame `muckrakers' zijn we inmiddels verworden tot gluiperige ratten; achterbakse wezens die van iedere spreekwoordelijke mug een olifant maken en vervolgens likkebaardend toezien hoe iedereen over elkaar heen buitelt.
En daar weer verslag van doen, natuurlijk.
Echt, deurwaarders zijn nog graag geziene gasten vergeleken met journalisten.
Vanuit dit perspectief bekeken is het natuurlijk niet verwonderlijk dat we gemeden worden; dat we niet op feestjes mogen komen. Of eigenlijk, dat we expliciet níét uitgenodigd worden.
Unilever-topman en UT-alumnus Kees van der Graaf heeft dat wel goed ingeschat. Na wat rumoer in de media een paar weken geleden - diverse kranten meldden op voorspraak van de vakbonden de Unilever-plannen om de productie te verplaatsen naar landen met lage lonen - besloot hij geen journalisten toe te laten bij zijn lezing. Unilever moet even in de luwte en Kees spreekt op persoonlijke titel.
Er komt voor de zekerheid een mannetje bij de deur om het hondsbrutale schrijvende rapaille buiten de zaal te houden.
Wij blijven wel boven.
