In het kleine kantoortje aan de Hengelosestraat staat, zoals in hoogtijdagen standaard op de burelen van jonge, dynamische ICT-bedrijfjes, een tafelvoetbalspel. Veel wordt-ie niet meer gebruikt, beweert De Vin. Aan zijn grootste hobby komt hij nauwelijks meer toe, daarvoor legt B-Lex teveel beslag op zijn tijd. In tegenstelling tot veel andere bedrijven ging de implosie van de internetbubble aan de jongens van B-Lex voorbij. De Vin: `We lachten ons scheef in die periode. We waren een klein, net beginnend ICT-bedrijfje in een branche waar de een na de ander failliet ging. Iedereen wachtte tot ook bij ons het zaakje plofte. Maar, we maakten eenvoudige software waar ook niet-techneuten gemakkelijk mee konden werken; software die zorgde voor een besparing van tijd en daarmee ook geld. Dat liep wel door in die periode.'
De ontstaansgeschiedenis van B-Lex loopt synchroon met het afstuderen van De Vin. `Dat deed ik bij een bedrijfje hier om de hoek. Dat bedrijfje ontwikkelde websites voor scholen, bijvoorbeeld over aardrijkskunde. Het viel me op hoeveel werk dat was. Alle teksten kwamen in Word binnen en die moesten vervolgens weer worden geconverteerd in HTML. Ik dacht: dat moet toch makkelijker kunnen?' Al snel kwam De Vin (`ik weet niets van techniek') echter tot de conclusie dat het technisch onmogelijk was. `Toen liep ik Arnold (Hendriks, mededirecteur, JB) tegen het lijf en hij bewees mijn ongelijk.'
De twee bouwden een tooltje en dat groeide uiteindelijk uit tot wat nu Webhare heet, het bekendste product van B-Lex. Met Webhare kan iedereen met een druk op de knop content op de website zetten. Omdat content losgekoppeld is van de techniek, kan iedereen het. Webhare kwam ook bij Bureau Communicatie van de UT terecht. `Jan Volbers had erover gehoord en kwam hier binnen. Hij zei: laat maar eens zien. Die man had al honderdduizenden tooltjes gezien en was natuurlijk sceptisch.' Collega Hendriks vult aan: `Hij gaf ons vijf minuten om hem te overtuigen'. De Vin: `Tien hadden we er nodig.'
B-Lex haalde met de UT een vette vis binnen. `Dat maakte het allemaal een stuk gemakkelijker. Dit hele vak draait om je portfolio; het gaat om je referenties. De UT staat natuurlijk hoog aangeschreven.'
Het bleef niet bij de UT alleen. Het portfolio is in de loop der jaren dusdanig sterk in omvang toegenomen dat bijwerken een tijdrovende kwestie is geworden. `Ach, voor ons geldt hetzelfde als voor de huisschilder', grijnst De Vin. `Bij zijn klanten ziet het er prima uit, maar bij hem thuis…'
Hoewel ze nu al bijna zes jaar bezig zijn, blijft de sfeer studentikoos, mede vanwege het feit dat het gros van de medewerkers UT-student of -alumnus is. `Dat heeft voordelen', meent Hendriks. `Studenten zijn een bepaalde manier van werken gewend. Komt er een deadline aan, dan trekken ze desnoods een nachtje door om die te halen. Dat gebeurt hier ook wel eens.' De Vin: `Dan is het van: jongens, alles laten vallen nu. Dit heeft prioriteit. Blijf allemaal maar een nachtje beuken. Op het gebied van IT/ICT is er sowieso geen betere plek denkbaar dan Twente. De concentratie van kennis op zo'n klein gebied is echt ongelooflijk.'
Diverse overname-aanbiedingen hebben ze in de loop der jaren gehad. De laatste tijd komt het minder voor. Hendriks: `Ik denk dat het zich wel heeft rondgesproken dat we dat niet willen.' De Vin valt zijn collega bij. `We doen dit omdat we het leuk vinden, rijk word je er niet van. We zijn echt niet vies van geld hoor, maar het is echt van secundair belang. Tuurlijk kunnen we lekker rondkomen, maar het is echt niet zo dat we ieder weekend met z'n allen botsautootje spelen met onze Porsches 911.'
`We willen gewoon lekker doorgroeien en uitdagingen aangaan op softwaregebied. Dat is wat we leuk vinden', legt De Vin uit. `We zijn nu in gesprek met een vliegtuigbouwer over het aanbieden van informatie in cockpits. Met behulp van Webhare kunnen we die handboeken makkelijker ontsluiten en informatie digitaal aanbieden.' Retorisch: `Dat is toch prachtig?'
-lex.jpg Aan tafelvoetballen komen De Vin en zijn collega's door alle drukte amper meer toe. (Foto: Arjan Reef)
