Kwart over twaalf woensdagmiddag een week na de brand. Rector magnificus Frans van Vught verlaat het zoveelste crisisberaad. Voordat hij zich in de volgende vergadering stort, schiet er een kwartiertje over voor een terugblik op de gebeurtenissen na de brand.
Weet je eigenlijk nog wel wat er allemaal op je af is gekomen de afgelopen week?
'Ik weet dat nog vrij goed, al merk ik wel dat er een flinke aanslag op mijn geheugen wordt gepleegd. In het crisisteam moeten we steeds heel veel en heel snel beslissingen nemen. Om die allemaal te onthouden, dat wordt in toenemende mate moeilijk. Je krijgt te maken zo'n ongelooflijke hoeveelheid informatie, dat is gewoon doodvermoeiend. Gelukkig slaap ik nu als een blok als ik eenmaal thuis ben. In de eerste dagen was de adrenaline nog zo hoog dat er niet zo veel nachtrust overbleef.'
Welke momenten hebben je het meest geraakt?
'Toen Jan Mans binnenkwam bij het crisisteam. Aan één blik van hem had ik genoeg om te zien wat zijn emotie was: voor de tweede keer zag hij enorme zwarte rookpluimen boven Enschede. Dat greep hem heel erg aan en daarom kwam hij ook direct naar ons toe.
'Het tweede moment was in de commandokeet van de brandweer, waar ik 's middags de eerste foto's van de brand te zien kreeg. Tot die tijd was ik zelf niet bij de brand geweest, omdat we constant met het crisisteam bij elkaar waren. Van die foto's ben ik heel erg geschrokken.
'Maar het meest dramatisch was wel het moment waarop ik vrijdag met staatssecretaris Nijs vanuit een hoogwerker neerkeek op de puinhopen van het gebouw. Dan zie je pas echt wat voor vuurzee het geweest moet zijn en wat voor krater er is geslagen.'
Waar maak je je op dit moment nog de meeste zorgen over?
'Vinden we snel genoeg alternatieve gebouwen voor de honderden medewerkers die nu nog over de campus dolen? Vinden we voldoende provisorische onderwijsruimtes, zodat het onderwijs niet stagneert? Daar zijn we wel optimistisch over, maar het is wel een punt van zorg.
Verder zijn we natuurlijk heel erg bezig met de vraag of we in staat zijn om voor zo veel mogelijk, zeker ook emotioneel getroffen mensen, nog spullen uit het getroffen gebouw te krijgen, of het nu brandkasten, schilderijen of wetenschappelijk werk is. En hoe groot is het risico dat we lopen als we iets uit het gebouw halen.
'Minder zorgen heb ik over het computernetwerk, dat nu voor het grootste deel weer functioneert. Een fantastische prestatie van de mensen die dat voor elkaar hebben gekregen.
'Een zorg voor de iets langere termijn is natuurlijk de schadedekking. Dat moeten we zo goed mogelijk regelen. Als daar straks voor gevochten moet worden zal ik die strijd zeker leveren.'
De verdachte heeft bekend. Is de verscherpte bewaking nu nog wel nodig?
'De gebouwen blijven 's avonds vooralsnog gesloten, op een paar uitzonderingen na, en de beveiliging blijft verscherpt. De acute dreiging is misschien wel weg nu de verdachte vastzit, maar we willen eerst meerinformatie van de politie en de brandweer voordat we de bewaking terugbrengen.'
Bieden de verwoestingen misschien nog nieuwe kansen voor een snellere sanering van het gebouwenbestand?
'Misschien. Maar er hangt veel af van hoe wij - hopelijk met steun - bejegend worden door het demissionaire kabinet. Het is in elk geval wel op een pijnlijke manier duidelijk geworden welke risico's er zijn, zelfs in een gerenoveerd deel van een gebouw.'
Nog hartverwarmende steunbetuigingen ontvangen?
'Ja, heel veel. Te veel om op te noemen eigenlijk. Telefoontjes, bloemen, kaarten, aanbiedingen met hulp, van collega-universiteiten in Nederland, de minister, de Amerikaanse ambassadeur, de rectoren van Osnabrück, Münster, Hamburg, de burgemeester van Hengelo, de directie van Grolsch, Thom de Graaf van D'66. En vanmiddag komen Jeltje van Nieuwenhoven en Sharon Dijksma op bezoek.'
Op tafel staat een groot boeket, afzender Raad van Bestuur Medisch Spectrum Twente. Op het kaartje staat: 'Brand is verschrikkelijk. Laat het ons weten als we kunnen helpen.'
