Ad Pruyn, hoogleraar Marketingcommunicatie en Consumentengedrag hoopt nog steeds dat de spullen uit zijn kamer in de A-vleugel van het TW/RC gebouw gered kunnen worden. 'Ik leef tussen hoop en vrees.'
Ad Pruyn is thuis wanneer hij de dinsdag na de brand de telefoon opneemt. Op de UT heeft hij nog geen nieuwe werkplek. 'Ze zijn bezig huisvesting te regelen. Ik hoop niet dat we als TCW-staf verspreid komen te zitten. We hebben met elkaar het een en ander te verwerken. En ook veel te bespreken.'
Was u op de UT ten tijde van de brand?
'Nee, ik was thuis. Ik werd om twaalf uur door de bedrijfshulpverlening gebeld, maar wist nog nergens van. Toen ben ik meteen naar de UT gereden.'
Wist u meteen dat uw kamer was getroffen?
'Nee en daar bestaat nog steeds twijfel over. Ik leef al een week tussen hoop en vrees. Ik weet dat alles van TCW weg is, maar mijn kamer kan je net niet zien. Misschien dat er nog iets ligt. Gisteravond hoorde ik dat de ramen van mijn kamer er nog in zitten. Dat geeft weer wat hoop.'
Hoe belangrijk zijn de spullen die er liggen?
'Heel belangrijk. Alles wat ik in de laatste twintig, dertig jaar verzameld heb ligt er. Kijk, alles wat ik digitaal kan hebben, dat hèb ik ook digitaal. Maar denk aan artikelen met persoonlijke aantekeningen. Boekwerken. Overheadsheets die ik in de loop der tijd heb opgebouwd. Ik heb bijvoorbeeld een onderzoeksarchief over consumentengedrag en wachttijden dat dateert vanaf de eerste publicaties daarover, dat is compleet. Ik heb alles daarvan bij kunnen houden. Zo'n archief is van onschatbare waarde. Die publicaties kun je wel weer terugvinden, die zijn niet uniek, ook al kost dat zoeken veel tijd, maar die aantekeningen zijn weg. Dat betekent dat je alles opnieuw zou moeten lezen.'
U hebt afgelopen vrijdag geprobeerd het gebouw binnen te gaan?
'Ja. Ik zag dat staatssecretaris Nijs en andere hoogwaardigheidsbekleders uitleg kregen over de brand en de schade. Ik piep er even achteraan dacht ik. Kijken hoe het met m'n kamer is. Ik was bijna zover toen ik teruggeroepen werd. Jammer.'
Wat betekent dit voor de toekomst?
'Het ergste is natuurlijk dat de hele opleiding wordt getroffen. Individuele gevallen zijn erg tragisch, maar de hele faculteit TCW zit met de handen in het haar. Mijn collega's zijn ook alles kwijt. Dat wil ik echt benadrukken. Voor mij persoonlijk betekent dit dat ik keuzes moet gaan maken. Ik ben nu 50 en het is niet langer aantrekkelijk om een brede verzameling aan te leggen. Ik zal me moeten focussen op een bepaald gebied. Wat wil ik opnieuw verzamelen?'
