De geschilderde Braziliaanse vlag was een verjaardagscadeautje van het secretariaat. Luís Ferreira Pires wijst naar de andere muur. 'En daar hangt het vaantje van de voetbalclub Sao Paulo F.C. Vroeger was mijn vader daar directeur', vertelt de universitair hoofddocent bij Informatica trots. Hij kwam op zijn 27ste naar de UT, ruim veertien jaar geleden. 'Toe aan een nieuwe uitdaging', zoals Ferreira Pires het zelf omschrijft. 'Brazilië liep altijd achter met technologische ontwikkelingen. Terwijl ik razend nieuwsgierig was. Makkelijk was de keus niet, toen een professor van de UT hem een aanbod deed. 'Ik had een prima baan bij een ICT-bedrijf in Sao Paulo, fijne vrienden en familie, een huis en een auto. Toch stopte ik dat hele leven in een koffer van 40 kilo. Ik zou het niet nog eens kunnen, terug naar Brazilië is nu dan ook geen optie meer. Inmiddels ben ik getrouwd met een Nederlandse vrouw en heb ik twee kinderen.' Wat hij mist? 'Mooie stranden, familie, vrienden, midden in de nacht pizza eten, lekkere restaurants en natuurlijk mijn voetbalclub uit Sao Paulo.'
Eenmaal werkzaam op de UT promoveerde Ferreira Pires op 'architectuur voor telematica-systemen'. Over dat vakgebied doceert hij inmiddels als universitair hoofddocent. Ook is hij nauw betrokken bij de organisatie van de nieuwe telematica-opleiding. Contacten met Braziliaanse collega's leiden regelmatig tot aanstellingen van aio's. 'Ik leg alleen de contacten. Het beoordelen van hun kwaliteiten voor een aanstelling wil ik niet. Het gaat mij er om dat de mensen capabel zijn en niet zozeer dat ze Braziliaans zijn.'
