Tot voor kort. Met 'Kinderen van de fraters' van de Antilliaanse schrijver Jules de Palm doorbrak hij onlangs zijn zevenjarige leespauze, op aanraden van zijn oma.
'Ik was voor mijn stage in Indonesië en daar kwam ik in contact met oudere mensen die heel behoorlijk Nederlands spraken, terwijl ze nog nooit in Nederland waren geweest. Dat bleken ze jaren geleden van de paters te hebben geleerd. Ik werd zelfs meegenomen naar iemands opa, omdat die dolgraag weer eens Nederlands wilde praten. Toen ik bij hem kwam zei hij keurig: 'Goedenavond. Met wie heb ik het genoegen?' Ik kon me echt voorstellen dat dat er tientallen jaren geleden precies zo door de paters was ingestampt.'
Toen Jeroen deze en andere reiservaringen met zijn oma in Utrecht besprak, herinnerde zij zich het boek van Jules de Palm uit 1986. Daarin beschrijft de Antilliaanse auteur hoe hij zelf tussen 1929 en 1937 van de fraters op de Antillen les kreeg over de vreemde, verre Nederlandse taal en cultuur.
'Dat boek heb ik nu bijna uit. Het is een beetje anekdotisch geschreven en het is heel leuk om te lezen hoe hij als jonge jongen tegen die grote blanke paters aankijkt die hem gebedjes leren waar hij helemaal niets van begrijpt. Bovendien herken ik heel veel van de dingen die hij op Curaçao beschrijft omdat ik daar zelf op school heb gezeten: af en toe zie ik precies waar hij loopt.'
Nieuwe leesplannen heeft Jeroen nog niet. Eerst eind juni maar weer eens - voor het eerst sinds twee jaar - naar Curaçao, waar zijn ouders nog wonen. Z'n ticket ligt al klaar. In september studeert hij af. En daarna? 'Eerst wat ervaring opdoen in Nederland, maar daarna lokt het verre buitenland toch wel. Indonesië bijvoorbeeld ...'
