De bewakingsdienst greep gisterochtend een kruimeldief, annex zwerver in de kladden. De cateraars in de Bastille vonden het al zo raar. Wel lege beugels en pijpjes, maar verder geen krat te bekennen. Dat was al een tijdje zo. In het magazijn was geen vrij stukje vloer meer te bekennen. Die laatste krat was de druppel. Catering besloot in te grijpen en wachtte de man op. Een hele zielige vent, versleten jas, blootvoets, vettig lang haar, vieze nagels, stoppels op de kin, peukje in de mondhoek. Het decorum was steevast zo: meneer liep op zijn dooie gemak het magazijn binnen, pakte twee lege kratjes en dropte die linea recta bij de plaatselijke buurtsuper Casper. Kratjes in de automaat, eurotjes terug: genoeg voor een warme daghap. Het kon niet langer. Aan het mededogen van de cateraars kwam een eind. De beugels en pijpjes gulpten immers het gebouw uit. Afijn, bewakingsdienst verschijnt stipt op tijd, exact om 11.00 uur, het vaste kratten-jat-tijdstip. Zielige heer wordt ingerekend. 'Ik heb zo'n honger', verklaart hij tegenover de inmiddels gearriveerde politie. Die houden de poot stijf, jatten is jatten. In de boeien geslagen wordt de man meegetroond naar het politiebureau. UT-catering besluit geen aanklacht in te dienen. Einde verhaal zou je zeggen. Maar nee hoor: een voorbijganger ziet de avond erna een hele zielige meneer in De Stek. Een soort zwerver zeg maar, dezelfde... Inderdaad, de versleten jas zit blootvoets aan de daghap. Gratis en voor niks geserveerd.
Vraag aan de lezer: juist of niet juist om de man weer een dag voort te helpen?
