Als loopbaanadviseuse maakte Hennie Lubbers zelf een interessante carrière. In 1988 kwam ze als herintredend secretaresse op de UT te werken, daarna werd Lubbers hoofd secretariaat van het Onderwijskundig Centrum (het huidige Dinkelinstituut), vervolgens werkte ze voor het project mobiliteit en de laatste drie jaar is Lubbers actief bij het Loopbaancentrum. 'Blijkbaar heb ik telkens na een aantal jaar een nieuwe uitdaging nodig.'
Haar werk noemt Lubbers interessant, omdat ze met zoveel verschillende situaties en mensen te maken heeft. 'Elke keer is anders. Als loopbaanadviseur begeleid je studenten en medewerkers. De gesprekken gaan over hun toekomst, hun baan of bepaalde veranderingen. Gezamenlijk stellen we een plan op, gericht op bepaalde wensen. Vooral studenten weten ons steeds meer te vinden. Zij hebben een diploma op zak, maar kunnen hun kwaliteiten niet altijd benoemen. Samen zoeken we dat uit.'
Toen het Loopbaancentrum drie jaar geleden werd opgericht was er onder medewerkers nog een bepaalde schroom om binnen te stappen. 'Mensen wilden niet dat ze herkend werden. Dat is nu veranderd. Waarom zou je je er ook voor schamen? Het gaat immers om je toekomst. Soms is het goed om even stil te staan bij de vraag 'Wat wil ik? Wil ik dit over tien jaar nog?' Wij proberen dat soort vragen in een laagdrempelige sfeer te beantwoorden.'
En eerlijk is eerlijk, het kantoor van Lubbers doet aan als een gezellige huiskamer met planten, bloemen en mooi meubilair. Lachend vertelt ze: 'Elke week verse bloemen, echt waar.'
