Dat is schrikken voor ouders van pasgeborenen, die post van banken en verzekeraars. 'De studie van uw kind gaat vijfentwintig duizend euro kosten'. Met daarbij het advies om een spaarcentje bij de financiële instelling apart te leggen.
Naarmate het kind jonger is, moeten de ouders vanwege de te verwachten inflatie grotere bedragen opzij leggen. Zo lopen de kosten al gauw op tot dertigduizend euro.
Ook voor een kind dat op het punt staat te gaan studeren, kunnen de kosten behoorlijk aantikken, zo leert het speciale berekeningsprogramma voor studiekosten op de website van ABN AMRO. Een achttienjarige die hoger onderwijs gaat volgen, daarvoor direct op kamers gaat, geen tijd heeft voor een bijbaantje en (dus) in precies vier jaar klaar is, kost pa en ma ruim twintigduizend euro.
Dat lijkt nogal veel. Woordvoerder Daniël Blok van de Informatie Beheer Groep bevestigt dat de beurzenverstrekker andere (lees: lagere) normen voor de ouderlijke bijdrage hanteert. Het maximum is vastgesteld op 217 euro per maand. In vier jaar tijd loopt dat dan op tot ruim tienduizend euro.
Dat bedrag is ook niet te verwaarlozen, maar slechts de helft van wat bijvoorbeeld ABN AMRO berekent. 'Ik vermoed dat aan dit soort berekeningen ook wat commerciële overwegingen ten grondslag liggen', zegt een woordvoerster van het NIBUD.
Op de communicatie-afdeling van de bank kan niemand aangeven waar het verschil vandaan komt. Misschien moet de verklaring worden gezocht in een tekstje bij het rekenprogramma: 'Er wordt geen rekening gehouden met (...) rentedragende studieleningen'. De bank gaat er dus van uit ouders er wat extra's voor over hebben om hun kind(eren) te laten afstuderen zonder studieschuld.
