Het ongezonde gedrag van de intelers verbleekt bij dat van moderne autochtone paren. Die wijden hun vruchtbaarste jaren aan de carrièrejacht, waarna ze ineens worden bevangen door een ontoombare kinderwens. Een murmel uit eigen zaad en eigen eicel in eigen buik gegroeid. Want een kind heet het product van de liefde, dus liefde is pas liefde als het vruchtbaar is. En zo rennen ze van ivf-behandeling naar ivf-behandeling en vervolgens (bij succes!) van kinderziekenhuis naar kinderziekenhuis om uiteindelijk iets in elkaar gesleuteld te krijgen dat althans met het blote oog niet van een gezond kind is te onderscheiden. Zo'n gezond kind dat je ook gewoon kunt adopteren. Maar ja, dan zijn het niet de eigen genen. En de Bakra wil er zeker van zijn dat zijn kinderen net zo idioot zijn als hijzelf.
Bij ons Bosnegers gaat dat anders. Kroostrijke moeders staan kinderen af aan vrouwelijke verwanten die geen of minder kinderen hebben. Moeders die dat niet willen worden gierig genoemd. Zelf ben ik er eentje van een drieling. Mijn natuurlijke moeder is mijn tante. Mijn echte moeder is haar zus, die na twee dochters en een vorderende leeftijd de hoop op een zoon al bijna had opgegeven. Ik kwam terecht in welkome armen. De Bakra vindt dit waarschijnlijk gek - zoiets doe je toch niet! - maar dat is louter een kwestie van cultuurverschil. Een kwestie van smaak.
In onze cultuur zijn de gynaecologen nog gewoon vroedvrouwen die pas na de eerste weeën bij het bed worden geroepen. Dat scheelt een hoop ellende. In Nederland is het kind een industrieel product, geleverd op bestelling. Die cultuur kan worden ondersteund, bijvoorbeeld door het verzekerbaar maken van dergelijke technieken. Maar die cultuur kan ook veranderen. Bijvoorbeeld door onze invloed. Zoiets is eerder gebeurd.
Nog zeer recent dreigde anorexia een ware epidemie onder de tienermeisjes te worden. Die rare Bakraman had doen geloven dat alleen scharminkels toonbaar zijn. Een kwestie van smaak. Wij Surimannen vinden juist dat een vrouw vlees aan het lijf moet hebben. Scharminkels zijn voor armoedzaaiers. Daar hebben we ook hier in Nederland geen geheim van gemaakt. Met effect. Tegenwoordig zie je de mollige buiken trots met navelpiercings getooid over straat gaan. Nog even en ook de Turkse vader zal er voor gaan.
