Wil Nederland een kenniseconomie worden, dan is een scherpere taakverdeling tussen universiteiten nodig. Met echte onderzoeksuniversiteiten naast de bestaande onderwijsfabrieken.
Dat is één van de suggesties in het dinsdag verschenen rapport Van oude en nieuwe kennis. De gevolgen van ICT voor het kennis-beleid van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid.
Het adviesorgaan van de regering concludeert dat een kennis-samenleving meer vereist dan investeringen in ICT. De voorbije jaren heeft Nederland een beetje als een kip zonder kop compu-ters aangeschaft. Ondertussen is te weinig gedacht aan de ge-bruikers.
Op die manier wordt Nederland niet gauw het kennis-Walhalla dat het zo graag wil zijn. Daarvoor is onder meer nodig dat jong talent weer trek krijgt in een wetenschappelijke loopbaan. Dat kan door ze lekker te maken met zeer gespecialiseerde masters. Misschien kiezen ze dan wel voor een carrière aan één van de onderzoeksuniversiteiten die de WRR bepleit. Vooral als een wetenschappelijke loopbaan inderdaad aantrekkelijker wordt gemaakt door meer afwisseling in het werk.
In ruil voor die aardige perspectieven wordt van de moderne onderzoeker (m/v) een toenemende bereidheid verwacht om in zee te gaan met het bedrijfsleven. Wie daar geen trek in heeft, kan echter altijd terecht in het fundamentele onderzoek. De ove-rheid moet dit blijven garanderen met een basisfinanciering, meent de WRR.
Groeiende vooruitzichten zijn er ook voor degenen die bereid zijn over de grenzen van hun vakgebied heen te kijken. Op papier althans, want in de praktijk signaleert de WRR een addertje onder gras.
De huidige spelregels voor de bekostiging leiden tot risico-mijdend gedrag. Slecht voor het multidisciplinaire onderzoek, waarin tenslotte veel tijd en energie moet worden gestoken om wijs te worden uit die andere vakgebieden, met alle risico's van mislukking. Daarom pleit de WRR voor een nieuwe bekos-tigingsstructuur, die meer in het voordeel van multi-disciplinair onderzoek werkt.
