Ruim honderd van de bijna driehonderd leden nemen op 19 maart deel aan het besloten jubileumfeest. Op het programma staan een receptie, een concert van personeelskoor De Kringzingers, een diner en - het hoogtepunt - een optreden van het legendarische hooglerarencabaret, dat sinds 1971 in ongewijzigde samenstelling bestaat en zich sinds het vorige Gewis-lustrum siert met de naam 'Methusalem'.
Karel de Jonge, onder meer oud-CvB-lid, is sinds drie jaar voorzitter van Gewis, de grootste en snelst groeiende subvereniging van personeelsvereniging UT-Kring. Opgericht in 1977 telde Gewis de eerste zeven jaar een stabiel ledental van rond de vijftig, maar naarmate de leeftijd van de universiteit groeide, steeg ook het aantal Gewis-leden, sinds 1985 met zo'n vijftig per vijf jaar.
De Jonge: 'In het begin werd vrijwel iedereen lid. Ze kenden elkaar natuurlijk ook allemaal, want er waren maar drie faculteiten. Nu is dat anders, maar in feite is het doel nu niet anders dan toen: contact houden met de UT en met elkaar.'
Wel veranderde het activiteitenprogramma in de loop der jaren. In het begin waren er elke maand - naast één algemene bijeenkomst - een kegelmiddag in de Bastille, een spelmiddag in de Vrijhof en een sjoel- en tafeltennismiddag in het Sportcentrum. Tegenwoordig komt de harde kern van zo'n vijftig Gewis-leden nog twee middagen per maand bijeen en is er een zwemgroepje actief op donderdag. Bedrijfsbezoeken, excursies naar UT-onderdelen, het voorjaarsuitstapje en het traditionele kerstdiner zorgen voor een goed gevulde Gewis-agenda.
Is Gewis het laatste authentieke restje campusgemeenschap?
'Het is wel een echte vriendenclub, heel gemengd van samenstelling en er is geen enkele sprake is van groepsvorming naar vroegere functies. Het leuke vind ik zelf dat er bij iedereen die je tegenkomt een verhaal hoort dat weer begint te leven en waardoor er weer herinneringen worden opgefrist. Daarnaast doe je allerlei nieuwe contacten op. Het is een hele leuke mix. Van oudsher was er wat meer technisch en administratief personeel lid, maar tegenwoordigis de balans met de wetenschappers wat meer in evenwicht. De jongsten zijn vut'ers en de oudste actieve leden zijn ver over de tachtig.'
Is het meest gehoorde verhaal op Gewis-bijeenkomsten dat vroeger alles beter was?
'Nee het is geen club van mopperaars. Er wordt juist heel veel gelachen. Natuurlijk kan ik niet ontkennen dat er in de wandelgangen wel eens nostalgische verhalen worden verteld: dat het vroeger meer een gemeenschap was en dat er minder financile problemen waren. Sommigen hebben ook nog wel wat romantische ideeën over de wekelijkse borrels voor het complete personeel in de begintijd. Of dat de chauffeur van het CvB beschikbaar was om slecht ter been zijnde leden naar het kerstdiner te vervoeren. Maar als je als instelling groter wordt, dan verandert er wat. Dat beseft iedereen wel. Een beetje bezorgdheid is er nu natuurlijk wel, over het gestoei in het UT-bestuur de laatste tijd. Iedereen leest heel goed het UT-Nieuws.'
Is de betrokkenheid van de gepensioneerden bij de UT eenrichtingsverkeer of laat de UT zich ook nog iets gelegen liggen aan zijn oud-werknemers?
'Over belangstelling van het college van bestuur hebben we niet te klagen. We krijgen subsidie voor bijzondere activiteiten en we kunnen beschikken over Boerderij Bosch op de campus, wat natuurlijk een prachtig personeelshonk is. Dat soort dingen draagt er wel toe bij dat zo'n club mensen zijn oude werkgever naar buiten toe met verve zal verdedigen. Vroeger was een bedrijf als Stork natuurlijk het grote voorbeeld als het gaat om voorzieningen voor personeel en gepensioneerden. Mijn opa werkte bij Stork en ik herinner me nog dat hij daar op een manier over vertelde dat je dacht
"daar wil ik gaan werken". Ik denk dat Gewis-leden op eenzelfde manier aan hun kleinkinderen verhalen over de UT vertellen.'
