Mevrouw Kuiper heeft ook een oplossing. Ze wil de wijken in. Ze wil haar beleid beter uitleggen. Maar zo gaat ze voorbij aan de ware aard van haar communicatieprobleem. Het is niet dat ze te weinig zegt; het is dat ze niet luistert. Haar oren zitten vol met stront. Of nee, het is kak. De oren van de Rotterdamse bestuurders zitten vol regentenkak. Daar dringt geen burger meer in door.
Ook nu de kiezer heeft gesproken wil Els Kuiper niet luisteren. Ze heeft weliswaar gemompeld met mij over een coalitie te willen praten, maar de uitkomst staat al vast. Het liefst zou ze samen met de andere partijen een cordon sanitair rond mij optrekken. Naar Belgisch voorbeeld. Mevrouw Kuiper houdt van het Belgische voorbeeld. Ze vergelijkt mij maar al te graag met die fascisten van het Vlaams Blok. Welnu, als dat Belgische voorbeeld haar zo hoog zit, dan had haar dat ook tot een les kunnen zijn.
Een partij die niet de absolute meerderheid heeft regeert niet altijd mee. Dat is normaal in een democratie. De regerende meerderheid in België heeft het ingaan tegen de gedachten van het Vlaams Blok echter tot heilig doel verklaard boven het aanpakken van de problemen. De regering voert oppositie. Dat leidt tot wetgeving waar de politieke correctheid vanaf druipt. Iedereen in de wereld mag ieder ander voor een Belgische rechtbank aanklagen. Of nu weer: op elke kieslijst in België moeten evenveel vrouwen als mannen staan. Dat zijn niet de maatregelen waar de ontevreden burger op zit te wachten.
Dit zou ook in Nederland kunnen gebeuren. Het gevaar lonkt dat noodzakelijke ingrepen niet worden gedaan enkel en alleen omdat ik dat wel had gedaan. Zo'n voorstel als dat van de SER over de WAO dreigt zo'n dood te sterven. Laat dat svp niet zo zijn. Mijn aanwezigheid mag geen verstikkend effect hebben op de Nederlandse politiek. Deze week komt mijn boek uit. Daarin staan de oplossingen voor alle problemen van vandaag. Ik zou ze graag zelf doorvoeren. Maar ook als een andere coalitie dat zonder mij doetzeg ik: mission accomplished, at your service.
